M
musli
geboren voor 1970
Hoe is het in toch mogelijk dat wij als geborenen in de 60-er (of
daarvoor), nog leven? Volgens de theorie?n anno 2005 zouden we toch al
lang dood moeten zijn ?
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag. Onze
bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Bovenaan een trap was g??n hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er ?cht iets was moest
je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekpotjes konden we gewoon
met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht, en als je met je vingers er
tussen zat waren ze weg.
Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en probeerde
je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een
fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles. Brood stond stijf van
conserveringsmiddelen, na twee weken was een Bums of Kingkorn nog n?t zo
vers als in de winkel.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood,
groen of geel als die limonade to?n was, zie je ze nu ?cht niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je ?s
morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar ??n maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke
klep d?r aan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en
ook je
fiets was ?f te groot ?f te klein. Een fiets had geen versnellingen en
als
een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te
plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de
straatverlichting aan ging. Niemand wist waar we waren in de tussentijd
en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en g??n
viezemannetjesverzamelplek
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde
Niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene
met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch
niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek
van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders,
videofilms, surround sound, eigen televisie's, computer of internet. Maar vermaakten ons prima.
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat
leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een
knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa
bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en er werd
niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken' en
soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, en er was geen
volwassene die zich er druk over maakte, laat staan een
lieveheersbeestje op je jas spelde.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen
we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we
de rem vergeten waren. We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken
en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde
tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas n?g een jaar
en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had
altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze
vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had
je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur nog naar je zwaaide was je al een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de
politie.
Ze kwamen w?l om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze
daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.
We hebben er mee moeten leren om te gaan. Onze generatie heeft v??l
mensen
voortgebracht die problemen kunnen oplossen,innovatief bezig zijn en
daar bij risico durven nemen en voor de gevolgen instaan.
Hoor jij ook daar bij ?
Hoe is het in toch mogelijk dat wij als geborenen in de 60-er (of
daarvoor), nog leven? Volgens de theorie?n anno 2005 zouden we toch al
lang dood moeten zijn ?
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag. Onze
bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Bovenaan een trap was g??n hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er ?cht iets was moest
je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekpotjes konden we gewoon
met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht, en als je met je vingers er
tussen zat waren ze weg.
Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en probeerde
je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een
fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles. Brood stond stijf van
conserveringsmiddelen, na twee weken was een Bums of Kingkorn nog n?t zo
vers als in de winkel.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood,
groen of geel als die limonade to?n was, zie je ze nu ?cht niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je ?s
morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar ??n maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke
klep d?r aan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en
ook je
fiets was ?f te groot ?f te klein. Een fiets had geen versnellingen en
als
een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te
plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de
straatverlichting aan ging. Niemand wist waar we waren in de tussentijd
en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en g??n
viezemannetjesverzamelplek
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde
Niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene
met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch
niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek
van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders,
videofilms, surround sound, eigen televisie's, computer of internet. Maar vermaakten ons prima.
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat
leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een
knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa
bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en er werd
niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken' en
soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, en er was geen
volwassene die zich er druk over maakte, laat staan een
lieveheersbeestje op je jas spelde.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen
we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we
de rem vergeten waren. We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken
en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde
tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas n?g een jaar
en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had
altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze
vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had
je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur nog naar je zwaaide was je al een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de
politie.
Ze kwamen w?l om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze
daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.
We hebben er mee moeten leren om te gaan. Onze generatie heeft v??l
mensen
voortgebracht die problemen kunnen oplossen,innovatief bezig zijn en
daar bij risico durven nemen en voor de gevolgen instaan.
Hoor jij ook daar bij ?
