De heilige Petrus kan zijn ogen niet geloven.
Op een dag staan er aan de gouden hemelpoorten veertig Marokkanen.
Dat heeft hij nog nooit meegemaakt.
Hij denkt: ik zal maar eens rap aan God vragen wat ik ermee moet doen.
Dus hij laat de groep even wachten bij de hemelpoorten en gaat naar God.
'God, ik heb veertig Marokkanen aan mijn poorten staan.
Kan ik die wel binnenlaten?'
'God', zegt God, 'Marokkanen...
We willen zeker onze hemel niet laten overspoelen door Marokkanen.
Weet je wat, laat de braafste tien binnen!'
Petrus vertrekt, maar een paar minuten later is hij weer terug bij God,
en verkeert in alle staten.
'Wat is er gebeurd?'
'Ze zijn weg!'
'Wat, die Marokkanen?'
'Nee, mijn poorten!!!
Op een dag staan er aan de gouden hemelpoorten veertig Marokkanen.
Dat heeft hij nog nooit meegemaakt.
Hij denkt: ik zal maar eens rap aan God vragen wat ik ermee moet doen.
Dus hij laat de groep even wachten bij de hemelpoorten en gaat naar God.
'God, ik heb veertig Marokkanen aan mijn poorten staan.
Kan ik die wel binnenlaten?'
'God', zegt God, 'Marokkanen...
We willen zeker onze hemel niet laten overspoelen door Marokkanen.
Weet je wat, laat de braafste tien binnen!'
Petrus vertrekt, maar een paar minuten later is hij weer terug bij God,
en verkeert in alle staten.
'Wat is er gebeurd?'
'Ze zijn weg!'
'Wat, die Marokkanen?'
'Nee, mijn poorten!!!
