Na de ochtendkoffie had de man net het caf? verlaten toen hij een wat
ongebruikelijke begrafenisstoet het kerkhof zag naderen. Voorop reed
een zwarte lijkkoets die op een meter of tien werd gevolgd door een
identieke koets. Achter de tweede koets liep een treurige man, het
hoofd gebogen, met een pitt bull aan de lijn. Hij werd op de voet
gevolgd door wel 200 mannen die in een lange rij achter hem aan
liepen.
De toeschouwer deed geen moeite zijn nieuwsgierigheid te bedwingen.
Hij liep naar de man met de hond en zei met zachte, eerbiedige stem:
"Ik wil u graag mijn medeleven betuigen met uw verlies. Ik ben me
ervan bewust dat dit een slecht moment is om u te storen. Maar ik heb
nog nooit een begrafenisstoet zoals deze gezien. Mag ik vragen wie er
ten grave wordt gedragen?"
"Jawel," antwoordde de man. "De eerste koets is voor mijn echtgenote."
"Wat is er met haar gebeurd?"
De man antwoorde: "Mijn hond viel haar aan en heeft haar doodgebeten."
afchuwelijk. En voor wie is de tweede koets?"
"Daarin ligt mijn schoonmoeder," antwoordde de weduwnaar. "Zij
probeerde mijn vrouw te hulp te komen toen de pitbull ook haar
aanviel."
Er volgde een gedragen, bijna ontroerend moment van stilte tussen
beide mannen.
Toen vroeg de toeschouwer: "Zou ik de hond misschien kunnen lenen?"
"Jawel," zei de man. "Sluit maar aan."
ongebruikelijke begrafenisstoet het kerkhof zag naderen. Voorop reed
een zwarte lijkkoets die op een meter of tien werd gevolgd door een
identieke koets. Achter de tweede koets liep een treurige man, het
hoofd gebogen, met een pitt bull aan de lijn. Hij werd op de voet
gevolgd door wel 200 mannen die in een lange rij achter hem aan
liepen.
De toeschouwer deed geen moeite zijn nieuwsgierigheid te bedwingen.
Hij liep naar de man met de hond en zei met zachte, eerbiedige stem:
"Ik wil u graag mijn medeleven betuigen met uw verlies. Ik ben me
ervan bewust dat dit een slecht moment is om u te storen. Maar ik heb
nog nooit een begrafenisstoet zoals deze gezien. Mag ik vragen wie er
ten grave wordt gedragen?"
"Jawel," antwoordde de man. "De eerste koets is voor mijn echtgenote."
"Wat is er met haar gebeurd?"
De man antwoorde: "Mijn hond viel haar aan en heeft haar doodgebeten."
afchuwelijk. En voor wie is de tweede koets?"
"Daarin ligt mijn schoonmoeder," antwoordde de weduwnaar. "Zij
probeerde mijn vrouw te hulp te komen toen de pitbull ook haar
aanviel."
Er volgde een gedragen, bijna ontroerend moment van stilte tussen
beide mannen.
Toen vroeg de toeschouwer: "Zou ik de hond misschien kunnen lenen?"
"Jawel," zei de man. "Sluit maar aan."
