Spionage

[Kilroy]

Spionage is weer aktueel sinds Wikileaks, Snowden en vooral de Amerikaanse NSA.

Maar tijdens de koude oorlog zijn er veel spionage aktiviteiten geweest van de USA en de aliantie die toendertijd werden ontkend maar intussen al meer dan 10 jaar gepubliceerd en in de pers zijn geweest.
Dit komt omdat in de USA een wet is die bepaalt dat na een aantal jaren alles openbaar moet worden.
Dat wordt ook opgevolgd maar soms mag wat zwart gemaakt worden in teksten.
Daarnaast zijn er gepensioneerde ex-CIA agenten gaan praten of hebben zelfs boeken erover geschreven en er zijn interviews geweest met de mannen.
Ook in Engeland (UK) gelden zulke wetten en worden ook vaak opgevolgd maar in een aantal gevallen slaagt de overheid/regering er toch in om bepaalde documenten te laten verdwijnen, en ontkent nog steeds bepaalde zaken.

Zoals bekend is de Amerikaanse FBI (Federal Bureau of Investigation) de binnenlandse veiligheidsdienst en de CIA (Central Intelligence Agency) de buitenlandse veiligheidsdienst oftewel ze gaan over gevaar van binnen of van buiten.
In Engeland had en heb je de MI5 als binnenlandse veiligheidsdienst en de MI6 als de buitenlandse veiligheidsdienst.
Over spionnen van beide kanten is intussen al veel bekend geworden en gepubliceerd en op tv geweest.

Maar na WO2 was er een groot probleem dat generaals en regeringen niet wisten wat de Russen allemaal aan militair spul hadden.
De Amerikanen hadden hun heel groot militair apparaat sterk afgebouwd maar toen de Russen in de Oost-Europese satelietstaten bleven kreeg men een beetje de schrik te pakken.
Tijdens WO2 hadden de USA en geallieerden duizenden vliegtuigen en ander materieel geleverd aan Rusland maar volgens mij hebben die altijd geweigerd een cent te betalen.

Dus zeiden de generaals tegen de regering van de USA de Russen hebben veel meer bv vliegtuigen en tanks dan wij, en moeten wij er ook meer krijgen.
Maar hoe valt dat te bewijzen?

Grtz.

 

[the matrix]

Ik zou het niet weten

 

[Kilroy]

Er waren dus foto's nodig die dat bewezen.
Maar de enige toestellen met een groot bereik waren bommenwerpers zoals de B-29 of later de B-36 die echter niet hoog genoeg konden vliegen en kwetsbaar waren voor Russische jagers.
Ik denk dat ze wel wat geprobeerd hebben en ook toestellen hebben verloren.
Een verder probleem was dat de Amerikaanse presidenten vluchten over Rusland, althans de Sovjet Unie uitdrukkelijk verboden in verband met de politieke consequenties.

Echter een generaal als Curtis LeMay trok zich daar weinig van aan.
De man was een echte ijzervreter, held uit WO2 bij de 8-th Air Force in Engeland en later op Guam als commandant van de B-29s en toen hij er achter kwam dat Tokyo uit houten huizen bestond liet hij het platgooien met brandbommen.
Hij had de meeste tijd ruzie met de presidenten was gevreesd bij zijn mannen, want de meesten ontweken hem bang dat hij hun iets zou vragen, en men zei dat hij maar twee woorden kon, ja en nee.
Maar goed, hij was commandant geworden van het pas gevormde SAC (Strategic Air Command) en bouwde dat uit tot een grote unit met toestellen die dag en nacht in de lucht konden zijn.
Maar bewijzen met foto's waren dus niet te krijgen met de zuigertoestellen van toen.

Maar begin 50-er jaren kwamen de eerste straaltoestellen beschikbaar die echter ook nog niet hoog genoeg konden vliegen.
Echter in Engeland kwam de English Electric Canberra beschikbaar en die kon geweldig hoog vliegen en had een hoogte record van 70.000 voet meen ik (21 km).
Feit is intussen dat de engelsen er met de RAF penetratie vluchten mee hebben uitgevoerd over Rusland om er foto's te maken hetgeen ook door piloten is bevestigd, maar door de regering steeds is ontkend.
Omdat er steeds uitwisselings projecten waren met de Amerikanen over piloten wisten die dat dus ook.
Dus toen de Amerikanen vanwege de president niet mochten vroegen ze gewoon aan de RAF of die niet kon helpen, en dat gebeurde ook nog al of niet met toestemming van de Engelse regeringsleider.
De canberra kon namelijk zo hoog vliegen dat de Russische straaljager uit de lucht vielen bij die hoogte, en ze niet kon bereiken, en de SAM raket bestond nog niet.
De Russen waren pissig dat ze over hun grondgebied vlogen maar konden niets doen.
De Amerikanen hadden zelf de RB-45 die ze eigenlijk ook niet mochten gebruiken, en dus werden er een paar naar Engeland gestuurd en vanuit een basis daar met Engelse piloten penetratie vluchten uitgevoerd vermoedelijk met Engelse Nationaliteits tekens.

Wie er eigenlijk mee begonnen is, is moeilijk te zeggen maar het zijn waarschijnlijk de Engelsen geweest.
De penetratie vluchten hebben dus echt plaats gevonden en waren geen Russische propaganda.
Maar dit was pas het begin!

Grtz.

 

[hangslot]

Over dit onderwerp is een hele goede website waar alles keurig wordt beschreven: http://www.spyflight.co.uk

Eneuh..... Churchill gaf wel degelijk toestemming.

Quote van deze site:

Operatie Jiu Jitsu:

To successfully bomb targets in the Soviet Union, USAF SAC aircraft would have had to fly at high altitude and possibly in bad weather or at night, making it virtually impossible to identify targets visually. Navigation beacons could not go far into the USSR, so in order to correctly identify their targets, the navigators had to be able to recognise them from the radar images they created. Radar portrayed large towns and geographical features quite clearly, but it was difficult to predict how a radar picture of features like factories and missiles sites would actually appear. For guaranteed accuracy it was important that bombardiers should be provided with photographs of the radar images of their targets. The head of SAC, Gen Curtis LeMay, wanted to send SAC reconnaissance aircraft over the Soviet Union to obtain radar photographs, but was prevented by President Truman. Without this crucial target information, air planners could not accurately determine the enemy's vital centers. As early as 1951 the Truman ban on overflights was proving a real problem for Strategic Air Command, whose targets were scattered across the Soviet Union but were mainly concentrated in the most populous and industrial regions in the Western part of Russia.

General LeMay, was able to get some radar reconnaissance photographs of targets in the Eastern islands of the Soviet Union and China under the cover of Korean War operations. However, this ruse was not possible for the far more important targets in the Western half of the Soviet Union. LeMay discussed the problem with his boss, the deputy head of the USAF, General Nathan L. Twining, and the other Joint Chiefs of Staff. They decided to ask the British, who were more gung-ho and anxious to prove their worth in the special relationship, for their assistance. The U.S. Joint Chiefs of Staff proposed to the British Joint Chiefs of Staff a set of special missions over the eastern part of the Soviet Union. The deal was that the U.S. provided the aircraft and the RAF would fly the missions. The USAF would then share radar target plots with the RAF, allowing them to also be used for the British nuclear bomber force.

The aircraft chosen for the operation were the USAF's RB-45Cs which had in-flight refuelling capacity, enabling them to greatly extend their range, and could fly at Mach 0.72 up to 38,000ft. In July 1951 the 91st Strategic Reconnaissance Wing was based at the USAF base at Sculthorpe, near Fakenham in Norfolk and equipped with RB-45C?s. Only 33 RB-45Cs were built and the 91st SRW was the main operating unit with three squadrons. One was on temporary duty in England, another in Yokota in Japan and one at the unit's HQ in the U.S. At that time the RB-45C of the 91st SRW at Sculthorpe was mainly engaged in mapping the Rhine River, all the way from the English Channel to Switzerland using uncontrolled mosaic photography. These missions were generally extended to 10 or 11 hours with in-flight refuelling from a KB-29 tanker. The RB-45C crews were instructed to stay 100 miles away from Eastern Europe, particularly as the RB-45C had proved vulnerable in Korea to the MiG15 in daylight. However, the new secret missions were planned as nightflights because radar reconnaissance, unlike photographic reconnaissance, was not reliant on light. The RB-45C carried a crew of three - pilot, co-pilot and navigator. So nine RAF men and a doctor were posted to the secret unit. They were not all volunteers and most had no idea what they were about to do.

 

[hangslot]

Sqn Ldr Micky Martin of Dambuster fame was initially selected to lead the operation, unfortunately when he failed to pass the necessary medical for high altitude flying, another leader for the Special Duties Flight had to be found. In July 1951 Sqn Ldr John Crampton, a WW2 veteran who had flown Halifax with Bomber Command in 1943-45 and post-war Meteors and Vampires with Fighter Command, was in command of 97 Sqn flying Lincolns. Crampton was summoned by the C-in-C Bomber Command and told to assume command of the Special Duties Flight in conditions of utmost secrecy. The initial group of aircrew also included Flt Sgt’s Joe Acklam and Bob Anstee, who were normally crew members on B-29s operating with the RAF's 115 Squadron, Fl Lt Bill Lindsay and Sgt John Hill, who were on 35 Squadron and Flt Lt Rex Sanders, who was the filling a staff appointment in the Air Ministry. In September 1951 the secret RAF unit was sent to the USA for training, first to Barksdale Air Force Base, Louisiana then onto Langley Air Force Base near Virginia and finally Lockbourne AFB near Colombus, Ohio. Only Crampton and Sanders knew what the real reason for the training. Bob Anstee thought they were assessing the RB-45C for possible RAF use. Early in December the unit returned to Sculthorpe for further training with mixed USAF and RAF crews. A couple of the original team had not been deemed suitable for jet flying and replacements were eventually found. Training missions were flown over the UK and Europe, day and night using live camera and radar. Following a general election, the RAF apparently found the great wartime leader Winston Churchill much more approachable about overflights than his predecessor, Clem Atlee, and Winston soon gave permission for the flights to take place.

On the March 21 1952 the first special mission was flown just by one RB-45C with Crampton, Sanders and their co-pilot, Sgt Joe Acklam. They went up and down the Berlin corridor, fast and at maximum height. It wasn't for radar reconnaissance, but to see how the Soviets responded to a medium jet aircraft flying through particularly sensitive airspace at speed.

Then, on the April 16 1952 Crampton and Sanders were called to RAF Bomber Command headquarters at High Wycombe for a briefing on the actual mission. On a wall map were marked out the three routes. One was from Sculthorpe through Germany to the Baltic states, the second was south of that, through Germany towards Moscow and the third was south of that, going down through the centre of Russia and then arcing down south on the way out taking in some of the industrial complexes in the south of the Ukraine.

Crampton and Sanders went back to Sculthorpe and briefed the other two crews. Up to this point the other RAF crew members did not know the real purpose of the unit. When Flt Sgt Bob Anstee, who had survived over 50 bombing missions over Germany, saw the planned routes he did not fancy chancing his luck another time. "I thought at that time 'Oh my god, what have they let us in for? Why? Why us? Why did we get lumbered with it?' "I was only shown the flight plans and the patchwork of targets we had to do. It's too long ago to remember but they were basically south of Moscow. Most of us knew nothing of what really was happening until that stage." In case they were captured by the Soviets, the crews were given cover stories that they had got lost. They also carried a bag of false navigation plots and maps. "We did carry a complete set of false flight plans and a complete set of false tales that we got ourselves beautifully lost, but how much that could have worn with all the equipment on the aircraft, I don't know. And if that couldn't have been destroyed we wouldn't have stood much of an argument with them at all," said Anstee.

1st Overflight.
On the night of 17-18 April 1952 three RB-45C aircraft were wheeled out of the hangars at RAF Sculthorpe. All the USAF markings had been taken off them and they were resplendent with RAF roundels, much to the surprise of most of the station personnel. After take off, 2 aircraft were refuelled in-flight by USAF RC-29s tankers over Denmark, the other was refuelled over Germany. "Once we left Copenhagen on our way in there were quite a few lights and ground features you can see from the air then. Lights on the ground always give you some reference but once you get into Russia itself, Russia is one large black hole with lights, odd lights here and there. Nothing like flying over a densely populated country or flying over any big areas, like France and Germany. So therefore when you do see lights they really stand out and the way we went in there was very little, there were big areas we were supposed to be photographing; most of them were installations out of their radar range, armed installations which are not lit, and once we came up south of Moscow itself you can see all the lights. Moscow’s a big place and lit up so you do get a good reference point from that. When asked what he thought when he saw Moscow out of the window, Bob Anstee replied "I thought I'd be very happy when I didn't see it any longer and was going the other way again." Crampton and Sanders took the most southern route, which was also the longest. "The flight I was involved in was rather a long one, we had to refuel over Germany before we went in, and we flew about a thousand miles into Russia and then arced our way southwards to come back. And on the way out we had to refuel again to get back to base. Our total flying time for that mission was about ten and a half hours, said Crampton. The other crews also returned safely.


A Canberra flew into Sculthorpe from RAF Wyton to take the film to the Central Reconnaissance Establishment. All the aircrew involved were given an Air Force Cross or Air Force Medal for the missions. In "peacetime" these medals were given for missions that in wartime would have probably earnt the Distinguished Flying Cross. The AFC required no citation and during the Cold War they were frequently awarded to crew that flew intelligence missions.

The Soviets had detected the flights and were furious and they may have been the catalyst for a special commission that was set up in Russia to examine the ineffectiveness of the air defence system against Western intrusion flights.

 

[hangslot]

On the May 9, 1952 Crampton and Sanders flew their aircraft back to Lockbourne AFB via Goose Bay. General LeMay wanted to congratulate the British crew at Lockbourne. "We were invited to General LeMay's office and he was very polite to us and very nice to us and congratulated us and then said, 'Where would you like to go? We'll lay an aircraft on for you to wherever you like.' Which was rather nice. In fact we went to Washington for a couple of weeks," said Sanders. "We were flown back to Sculthorpe and then we all dispersed back to our units.

In a letter dated 12th September 1952 from Sir John Slessor to Gen. Vandenberg another similar operation under the code name "Ju Jitsu" was proposed. However once again the Americans did not use their crews for political reasons. In October 1952 Sqn Ldr Crampton was asked to prepare the unit for another mission. The unit did a lot of training, including a lot of night refuelling. There also needed to be some crew changes as Bill Lindsay had been badly injured in a B-29 crash. Two new recruits, Fl Lt. H Currell and Fl Lt. McAlaistair Furze, joined the unit. The exercise carried on for about 5 weeks and then all of a sudden the whole exercise was called off and the crews were dispersed back to their previous units.

Nothing happened then for a year and two months, then once again the crews were ordered to form up at Sculthorpe, where they did about a month's intensive training. This time they were developing the radar side by improving the radar and the camera facilities. The RAF aircrew kept up the appearance of ordinary exchange crews. More crew changes needed to be made and Fl Lt. Bill Blair, an RAF exchange pilot with the 91st, was recruited. Eventually Rex Sanders was called up again to headquarters RAF Bomber Command for a briefing. Once again there were three routes, roughly the same as last time. One north, one for the centre and one for the south. Just a lot longer," said Sanders. They were told that the Y service was going to monitor the operation. They were told that the mission was as important for the Y service test of Soviet Defences as the actual mission. A senior RAF officer said that even if they failed to achieve their primary mission, from the RAF point of view, the Y service element was sufficient to justify the mission. The RAF was very interested in the organisation of the Soviet Air Force. "We also were told that aircraft would be flying from the American side listening in to the Russian reaction," said Sanders. GCHQ's Y service geared up for the missions weeks in advance. The Unit was given a date and was told it couldn't be changed. "Everything was extremely secret, very few people in the Air Force knew about this. Very few people in Bomber Command knew about it. And in my case, I never even told my wife about it," said Sanders

2nd Overflight
During the evening of 28-29 April 1954, the RB-45C aircraft were again rolled out of the hangers at RAF Sculthorpe with RAF roundels but no serial numbers, all American insignia had again been blacked out. The routes were similar but a lot longer than the first mission and Crampton again chose the longest, the southern route that penetrated Soviet airspace by about 1000 miles and covered some 30 targets, mainly Soviet Long Range Air Force bases. "These targets were fairly scattered over the southern part of Russia. We were zigzagging from one target to another, in quite a piece of evasive routing, I suppose, which might have added to our safety. I don't know. It certainly prolonged our time over Russia," said Sanders.

The British crews had little idea of the commotion they had caused in Russia. The whole Soviet Air Defence network was alerted. General Vladimir Abramov was the Commander for the Kiev region. In 1993, he described how he ordered his pilots to try and ram Crampton and Sanders' plane. "Since it was the dead of night and our MiGS had no radar then, we tried to direct pilot Batyshev and the second pilot into a head-on collision," he said. One of the Soviet pilots was Lt. Nikolai Sysoev. He now said: "Ideally, we weren't meant to ram head-on, but to ram the most vulnerable parts of the plane." Despite guidance from Soviet ground control radar, the MiG pilots could not find the intruder in the dark. So the British crews knew nothing of the Soviets' kamikaze tactics. But they had other problems. "On the way back we experienced quite a bit of heavy flak, which was a surprise. We didn't expect anything in that particular part of the world. But it didn't do us any harm. My only reaction was it was going to spoil my radar reconnaissance work and I tried to let it not do so," said Sanders. "As we came out of the Iron Curtain countries across into Germany, we tried to pick up the tanker aircraft, but unfortunately it was unable to give us fuel, and we were getting pretty low. So we had to land at the American air base Furstenfeldenbruck, which caused some consternation. Here was an aircraft coming from the East landing about three in the morning that shouldn't be there. So we were very quickly refuelled and sent on our way back to Sculthorpe," said Sanders. The only public reference ever made was a paragraph in the Daily Telegraph the next morning referring to unidentified aircraft refuelling over Copenhagen.


These flights were a terrific gamble. Although the MoD still refuses to release the all the files, there can be no doubt that Churchill personally approved the flights. That is what the crews were told. What did Rex Sanders think of Churchill's gamble? "I think it was an amazing decision and very much reflects the character of Churchill. It was a great risk. Had we gone down there would have been quite a furore." But was there a risk of the Soviets mistaking the missions for nuclear attacks. "It did cross our minds that they might be thinking that we were doing something more serious than just taking reconnaissance photographs. We had no real way of knowing what they would make of it. It did cross our minds that they might think this was an actual attack by three aircraft," said Sanders. Did Rex Sanders think the flights had caused tensions? "I'm sure they did. But I think, from the Russian Air Force point of view, they probably recognised them for what they were." In 1992 the Russian military writer, Lt. Col Anatoli Dokuhaev, referred to the last flight in an article in the armed forces magazine "Red Star". He said though that it had been thought by the defence units that they were reconnaissance flights, "Specialists of the day could not rule out that there were not nuclear weapons on board." The Russians had identified the aircraft as B-47s and thought they were USAF flights. This was to be the last radar British recce mission. "Why?," I asked, "The Russian defences were improving all the time. They were getting new fighters, improved fighters, and the speed and height of the RB45 was becoming a bit obsolete. I think the risks would have been too great, with that aircraft," said Sanders.

Ik neem aan dat de meeste onder ons wel Engels kunnen lezen.

 

[Black Tiger]

Ja alle landen spioneerden, al dan niet met stiekume toestemming van de hoogste rangen. Zelfde geldt voor oorlogsmisdaden, men doet alsof alleen de Duitsers dat hebben gedaan, maar de Amerikanen en zeker ook de Engelsen hebben hier ook leuk aan meegedaan.
Even gesproken puur betreffende oorlogshandelingen dan he.

Spionage hetzelfde, US en Rusland hebben beiden propaganda verspreid, maar er zat bij de klachten ook genoeg waarheid.

Soms zie je nu docu's op discovery enzo over vroeger. Dat is dan nu vrijgekomen en spreekt men ook met betrokkenen. Dan kom je genoeg te weten.
Het heeft me al genoeg bibberaties opgeleverd om te weten dat bij de Cuba crisis de wereld echt totaal op het puntje van het randje van WO III atoomoorlog gestaan had.
Had daar een van de militairen al dan niet per ongeluk een schot gelost op een ander, was het hek van de dam geweest.
De Amerikanen wisten ook niet van alle atoom duikboten van de Russen die daar toen ook aanwezig waren. Dat was echt op het randje.

En spionagesatellieten etc... doet iedereen aan mee. De Chinezen houden zich bijv. erg rustig en zoveel mogelijk buiten alles. Maar ga er maar van uit dat die ook genoeg opgebouwd hebben en alles meekrijgen.

 

[Kilroy]

Goed werk hangslot!
Die website kende ik nog niet, maar had artikelen in tijdschriften gelezen.

Een ander voorbeeld van de samenwerking tussen Engelsen en Amerikanen uit die tijd is het volgende.
In die tijd was China van geel naar rood verworden als het ware en stond ook op het lijstje.
Een Engelse piloot vermoedelijk uit Singapore kreeg opdracht met zijn Spitfire PR XIX (19, Photo Recon) kreeg opdracht naar Kai Tak in Hong Kong te vertrekken vermoedelijk via Frans Indo China (het huidige Vietnam).
Daar aangekomen meldt hij zich bij de CO op Kai Tak dat op dat moment een gemengde militaire en civiele airport was en een paar RAF squadrons had.
Die CO zei, "Ik heb geen flauw idee wat je komt doen en dat interesseert me ook niets, dus doe maar wat weersverkennings vluchten, en voor de rest hoor je er nog van".
Omdat het weer nogal veranderlijk was boven Hong Kong kwam dat dus goed uit.
Hong Kong was toen nog een Britse Kroonkolonie.

Totdat een Engelse verbindingsman met een paar Amerikanen zich bij hem op kantoor meldden.
Het bleken hoge Amerikaanse officieren te zijn en ze vroegen hem, is het mogelijk om met uw Spitfire foto's te maken boven het eiland Hainan voor de kust van China qua bereik e.d.?
Er zullen US Navy schepen op de route aanwezig zijn en er zullen Sunderland vliegboten steeds in de lucht blijven.
Na wat nagedacht te hebben zei hij, ja ik denk dat het net kan lukken.
Het plannen van die vlucht was een hele toer want hij moest rekening houden met windsterkte en richting, verbruik en toerental van de motor op verschillende hoogten en de eigenlijke run op 30.000 voet.
De PR Spitfire had uitstekende camera's met grote lenzen en groot oplossend vermogen.
Dus hij maakte de vlucht en kwam met de laatste liter brandstof op Kai Tak weer aan.
Maar leverde uitstekende foto's af waar de Amerikanen heel blij mee waren.
Hij zei, waarschijnlijk hebben ze het zelf ook geprobeerd maar is het hun niet gelukt.

Grtz.

 

[Kilroy]

President Eisenhower was het gedoe echter zat.
Hij kende zijn pappenheimers en generaals goed want hij was zelf generaal geweest en opperbevelhebber van D-Day in Europa.
Dus zei hij, er komt een vliegtuig dat onder de CIA valt, en alleen door CIA piloten gevlogen mag worden en alleen op uitdrukkelijke autorisatie van mij voor elke vlucht boven Rusland.
Zo kan ik zelf zien wat de Russen hebben.

Dus kwam in samenwerking met Lockheed de befaamde U-2 tot stand.
Dat toestel kon op grote hoogten vliegen, boven de 70.000 voet om de Russische afweer te ontlopen, had dunne lange vleugels en kon daardoor ook niet erg snel zijn, maar 800 km/h.
Het was lastig te vliegen en er zijn ook veel ongelukken mee gebeurd, en de piloot moest een soort astronauten pak dragen vanwege de dunne ijle lucht.
Ook wordt op die grote hoogten het snelheidsbereik tussen maximale snelheid en de laagste snelheid (stall speed) heel klein, want door de zeer dunne lucht op die hoogten verliest de vleugel snel draagkracht, hetgeen men later coffin corner is gaan noemen.
Desondanks is het type 50 jaar in dienst gebleven en vliegen nog steeds een paar exemplaren.

Er werden dus vele spionage vluchten uitgevoerd over diverse crisis gebieden verspreid over de wereld en er werden uitstekende foto's geproduceerd.
Maar over Russisch grondgebied mocht uitsluitend met toestemming van de president.
Zo werd de U-2 ook gebruikt tijdens de Cuba crisis waarbij er een werd neergeschoten door een SAM-2 raket.
Toen echter boven Rusland de U-2 met Gary Powers ook door een SAM-2 werd neergeschoten bleek de kwetsbaarheid van de U-2.
Het was echter super propaganda voor de Russen, die nu een bewijs hadden van de schendingen van hun grondgebied.
En dus kon de U-2 alleen nog ingezet worden in gebieden waar geen SAM-2 installaties waren.

Grtz.

 

[Kilroy]

Maar ook met de U-2 hebben Engelse RAF piloten gevlogen.
Dat is bevestigd door ex-CIA medewerkers, en ontkend door de Engelse regering neem ik aan.
Het kwam ook omdat er zoveel piloten wederzijds werden uitgewisseld voor een jaar of langer tussen RAF en USAF.
Vanaf welke bases ze vlogen is niet precies duidelijk.

De Amerikaanse U-2s vertrokken vaak vanaf twee bases in West-Duitsland of vanaf een grote basis in Turkije de Incirlik Air Base die de Amerikanen altijd in gebruik hebben gehad.
En dan was er nog een basis in Pakistan die vaak gebruikt werd voor vluchten over de Sovjet Unie.
En was er nog een basis in Japan meen, waarschijnlijk voor China.

Ook heeft de republiek Taiwan (het voormalige Ceylon) de beschikking gekregen over U-2s en er ook mee over China gevlogen en er ook een U-2 mee verloren.

Grtz.

 

[Kilroy]

Omdat de U-2 te langzaam was en door SAM2s te onderscheppen moest er dus iets snellers komen.

Dus ontwikkelde Lockheed voor de CIA de A-12 bekend geworden onder de project naam Oxcart, en Oxcart betekent Ossekar een merkwaardige naam.
Het ding zou Mach 3,2 gaan vliegen en een gigantische taak voor Lockheed worden omdat het helemaal uit titanium gebouwd moest worden vanwege de hitte.
Titanium was zo hard dat ze aanvankelijk voor elk gaatje een boortje nodig hadden.
Voor alles moesten ze wat nieuws bedenken zoals de hydraulische vloeistoffen en de kerosine brandstof de JP-7 die het temperatuursverschil aankon.
Als motoren werden de beesten Pratt & Whitney J58 gebruikt van 34.000 pond stuwdruk elk, en er werd meestal in naverbranders gevlogen en dan werkte de motor als een soort ram-jet, en werd het meeste vermogen geleverd door de naverbranners.
De A-12 kon dus heel snel vliegen en heel hoog en er werden er 15 gebouwd die een aantal jaren in dienst zijn gebleven en geheime spionage vluchten hebben uitgevoerd.
Maar het oxcart programma is jaren lang super geheim gebleven en de A-12 ook.

Maar er werden nog drie A-12 airframes afgebouwd als de YF-12As als research interceptors vol met nieuwe radar en infrarood apparatuur.
Hiermee werd research, training en testing gedaan en alles bleef geheim.
Totdat president Johnson zich versprak op een press-meeting en het had over een A-11 die niet bestond maar waarschijnlijk A-12 bedoelde en de YF-12A verzweeg.
Maar men was al bezig met een opvolger van de A-12/XF-12A en dat zou de bekende SR-71 Blackbird worden en voor de USAF.
Die zou aanvankelijk RS-71 Recon Strike gaan heten, maar Johnson versprak zich weer en noemde hem SR-71 toen hij het bestaan bekend maakte.
Lockheed veranderde slim snel de naam in Strategic Recon en zo is hij sindsdien bekend geworden.
Strategische verkenning, flauwekul gewoon een spionage toestel dus.

De A-12 en SR-71 leken veel op mekaar waren beiden zwart, alleen was de SR-71 wat groter en langer en had links en rechts van die vinnen die de A-12 niet had.
Voor de rest waren de operationele eigenschappen en flight envelope vrijwel hetzelfde.
Hij kon heel hoog vliegen boven 70.000 voet, had een groot bereik, en kon in de lucht bijgetankt worden.
Er zijn 31 SR-71s gebouwd en ze zijn zeer lang in dienst gebleven.
Ook hebben ze uiteraard vele spionage vluchten uitgevoerd waarbij er geen verliezen zijn geweest.

Grtz.

 

[Kilroy]

Ja er is dus stevig op los gespioneerd door de USA en het West blok.
Er waren toen nog geen satellieten en de foto apparatuur en lenzen en optische techniek waren al zeer goed, en dat was al tijdens WO2 ontwikkeld.

We zaten toen wel nog volop in de koude oorlog met de Oost-West polarisatie, en de pers in het Westen was uiteraard pro USA en tegen de Sovjet Unie en Oostblok.
Dat was niet zo vreemd want Stalin was nog aan de macht en dat was althans zo gedroeg hij zich, een paranoide psychopaat die niemand vertrouwde en zelf ook niemand vertrouwde zelfs zijn eigen arts niet.
Iemand die zijn eigen militairen, intellectuelen en wetenschappers in strafkampen in Siberie vermoord is toch nauwelijks normaal te noemen.
Hij had een niet-aanvals verdrag met Hitler gesloten en toen Hitler er zich niet aan hield kon hij dat niet geloven en gaf het hem een geestelijke klap die hij nooit meer teboven is gekomen.
Dus na WO2 was de nieuwe vijand het westen, en dat bleef zo bij opvolgende leiders.

Het is wel vreemd dat de USA het normaal vond om boven de Sovjet Unie te vliegen, maar dat de Sovjet Unie absoluut niet boven de USA mocht verschijnen, want dan zouden de rapen gaar zijn!
Spioneren deden de Russen wel een beetje want de meeste Russische verkeersvliegtuigen van de Aeroflot hadden van die glazen neuzen en iedereen wist wat ze daarmee deden.
Echter in het Westen mocht de Aeroflot in een aantal landen niet landen vanwege politieke redenen.
Dus spionage werd veel gedaan via mollen in de USA en de UK zelfs tot in overheids organen.

De verandering kwam toen er satellieten verschenen, en met name de polaire met een Noord-Zuid baan die per etmaal de hele aarde aftasten werden door de USA en de Sovjet Unie beiden ingezet.
Natuurlijk was dat in het begin technisch nog tamelijk beperkt, maar ging de ontwikkeling daar ook door, en is nu vrij goed.
De vluchten met de spy-planes ging echter nog lang door want het was nogal een verschil of je op 20 km foto's maakt of op 500 km vanuit de satellietbaan.

Grtz.

 

[Black Tiger]

Het is wel vreemd dat de USA het normaal vond om boven de Sovjet Unie te vliegen, maar dat de Sovjet Unie absoluut niet boven de USA mocht verschijnen, want dan zouden de rapen gaar zijn!

Dat is wel met meer dingen en ook landen het geval geweest, zulk soort situaties.
Daaruit is ook die Cuba crisis ontstaan. De US kon wel ongestraft rondom de USSR raketten plaatsen, maar de hel brak los toen de Russen ook raketten in Cuba gingen zetten. Hetgeen bijna leidde tot WO III.

Dat is toen afgewenteld omdat de Russen zich terugtrokken. Wat toendertijd niet bekend is gemaakt (om geen gezichtsverlies te lijden), is dat dit gedaan is na onderhandelingen waarin de Amerikanen toegezegd hebben de raketten uit Turkije terug te trekken. Hetgeen ook gebeurt is.

 

[Kilroy]

Ja dat is mooi te zien in o.a. de goede film "Thirteen Days" met o.a. Kevin Costner.
Het is volgens mij een goede weergave van wat toen zoal gebeurde.

Het was maar goed dat Kennedy er toen zat en dat hij zijn hoofd koel hield, en niet generaals als Curtis LeMay volgde die gelijk alles wilden platgooien.
Ook wisten ze niet zeker of de geheime onderhandelingen wel met Chroesjtsjov plaats vonden, en of hij het nog voor het zeggen had.
Maar Kennedy dacht terecht dat Chroesjtsjov niet op een wereldoorlog uit was en uiteindelijk zou toegeven.
Die raketten stonden er inderdaad maar waren eigenlijk alweer verouderd en het kwam goed uit om ze zo te laten verdwijnen.
Maar officieel had het niets met de deal te maken hetgeen beide kanten ook uitdrukkelijk verklaarden.

Maar de wereld hield zijn adem in toen, echt wel!

Grtz.

 

[Kilroy]

Nu zitten we met het probleem Iran en niemand weet hoe daar uit te komen.
Je ziet dat als je de Ayatollah's ??n kans geeft, je er nooit meer vanaf komt en dat kan in alle landen in de regio daar gebeuren.
De situatie is echter veroorzaakt door de USA zelf.
Het verhaal is pas weer op tv geweest maar al eerder in docu's verschenen op diverse zenders maar ook bv op de publieke Duitse zenders.

Vlak na WO2 was er een revolutie in wat toen Perzie heette, en er was een democratisch gekozen regeringsleider Mossadegh meen ik, en daar was niets fout mee aan democratisch gehalte.
Er was daar toen de sjah van Perzie Reza Pahlavi die echter steeds ruzie met Mossadegh had, en uiteindelijk weg vluchtte.
Echter Mossadegh was bezig met de nationalisatie van de Anglo-Persian Oil Company waarvan olie opbrengsten voor het grootste deel naar de Britten gingen die toen verder geen olie hadden, en die firma zou het latere BP worden.
Dus besloten de Britten en de CIA dat dat niet kon, en bouwden een staatsgreep, om de Sjah terug en de regering weg te krijgen.
De CIA en dus regering van de USA en de Britten wilden beiden ook dat er een zo rechts mogelijke regering en bestuur van het land kwam.
Er werd door de CIA een zekere Roosevelt (een neef van wijlen president Roosevelt) naar Perzie gestuurd en die begon een uitgebreid systeem van gehuurde knokploegen tegen aanhangers van Mossadegh in te zetten en allerlei leugens over hem te verspreiden inclusief dat hij naar de Russen zou overlopen, dus uitgebreide zwartmakerij.
Roosevelt had ongelimiteerde financiele middelen en slaagde buitengewoon goed in het CIA plan.
Het resultaat was dat de Sjah terug kwam en Mossadegh in het gevang kwam en er een marionetten regering ontstond.
De Sjah heeft toen lang met harde hand geregeerd en berucht was weer zijn geheime politie en vervolgingen en hij bleef de grote vriend van het westen.

Dit alles had natuurlijk tot gevolg dat de Ayatollah's gevlucht waren en in het buitenland zaten.
Maar die kwamen terug in wat nu de Iraanse revolutie heette en waarbij de Ayatollah's aan de macht kwamen.
Maar ook de gijzeling van de USA ambassade plaatsvond met de bekende afloop.
Die Ambassade slaagde er ook niet in om alle CIA documenten te vernietigen die dus in Iraanse handen vielen.
En dat was ook niet erg bevorderlijk voor de wederzijdse betrekkingen.

Grtz.

 

[Kilroy]

In Iran begon Khomeini en zijn collega ayatollahs aan een waar schrikbewind met geheime politie die 10 keer erger was dan die van de Sjah.
De sharia werd ingevoerd als wetgeving terwijl er geen wetboeken bestaan maar het bepaald wordt door ayatollahs, oude mannen met baarden die de Koran interpreteren.
Openbare executies waren aan de orde van de dag en het ophangen van ongelovigen was de normaalste zaak van de wereld en terreur de normale zaak.
Het hele systeem berust op klikken en verklikt worden en met name vrouwen werden scherp in de gaten gehouden met name betreffende kleding.
Het waren dus sjiieten in Iran en alleen die kennen het systeem met ayatollahs die geestelijke en bestuurlijke leiders zijn.

In Irak is er een Soennitische meerderheid en een kleine sjiitische minderheid.
Maar de Soennieten kennen geen geestelijke leiders als ayatollahs maar Imams die een veel meer begeleidende taak hebben.
Echter zien we in Irak 1000 doden per maand door aanslagen met bomauto's op Soennieten door waarchijnlijk sjiitische terroristische groepen.
Dus de terreur houdt daar niet op.
Overigens is er een 8-jarige oorlog geweest tussen Irak en Iran waarbij er minstens 1 miljoen Irani?rs zijn gedood.

Nu in Egypte loopt de boel ook uit de hand.
Voorzover ik weet is de Moslim Broederschap ook soennitisch maar het begint zwaar op de sjiitische manier te lijken.
Ze begonnen overal op bestuurlijke posten hun kameraden neer te zetten en dat blijken steeds vaker criminelen of terroristen te zijn.
Die Moslim Broederschap is geen groep vredige moslims maar binnen hun geledingen zit ook wat we de zware georganiseerde criminaliteit beschouwen.
Die Morsi was niet de grote leider zoals de Broederschap ons wil doen geloven, maar bij de verkiezingen was een andere leider voorzien die echter een grote crimineel bleek te zijn zodat men maar Morsi naar voren schoof.
Diezelfde Morsi heeft echter openbaar gezegd dat hij een voorstander van de Sharia is, en hij was in een snel tempo bezig islamitische wetten erdoor te jagen.
Had men hem en de Broederschap zijn gang laten gaan hadden we snel een Islamitisch Egypte gehad naar Irans voorbeeld.

Tja het ziet er naar uit dat in veel landen in de regio de Islam met het zwaard in de hand gebracht kan worden.
Gelukkig zijn er wel nog landen waar Islam en landsregering vreedzaam naast mekaar bestaan.

Grtz.

 

[Kilroy]

Er heeft nog een andere manier van spioneren plaatsgevonden gedurende de gehele koude oorlog en langs de gehele grens met de Sovjet Unie en de Oost-Blok staten.

Het waren echter geen penetratie vluchten over hun grondgebied maar vluchten vlak langs hun grens dus een soort sonderings vluchten.
Ze werden Elint vluchten genoemd, maar ik weet niet of ze toen al zo heetten.
Hun doel was uit te vinden hoe hun radar waarschuwingssysteem werkte, hoe snel en welke frequenties gebruikt werden en welk type radar het was, etc etc.
Men wilde weten hoe effectief en snel het Russische systeem was.
Het was belangrijk voor bv de ECM (Electronic countermeasure) die moesten worden ontwikkeld om de radar te storen of ontwijken.
En het was belangrijk voor eventuele aanvalsvluchten over de Sovjet Unie of penetratie vluchten.

Deze vluchten deden alle USA luchtmacht onderdelen inclusief de Navy.
Er werden allerhande toestellen voor gebruikt zoals omgebouwde bommenwerpers of transport toestellen als de C-47 Dakota tot lichte toestellen toe.
Daarbij werd wel eens het Sovjet luchtruim overvlogen en er zijn ook toestellen door de Sovjet Unie neergeschoten.
De Russen waren uiteraard weer pissig en meldden dat ook maar het werd door het Westen afgedaan als propaganda, en de USA zei steeds dat de toestellen per vergissing door een navigatiefout over hun gebied had gevlogen als het niet meer te ontkennen viel.

De grens met de Sojet Unie was namelijk nogal lang via al die republieken en hoe wil je daar een dekkend systeem opbouwen.
Toen later de Sovjet Unie ophield te bestaan kwam men er achter dat inderdaad USA toestellen waren gecrashed en hielp men alles te identificeren.
Daarvan is ook wel wat op tv geweest.

Daarnaast werd natuurlijk het hele frequentie spectrum afgeluisterd door het westen maar met name in de UK vanwege zijn ligging door afluister stations.

Grtz.

 

[Kilroy]

Merkwaardig genoeg geeft de NSA zelf toe dat deze vluchten zijn geweest en komt met een overzicht.
Maar op de volgende site staat het ook mooi omschreven:

http://9websites.com/airforce/recce.htm

Zoals eerder gezegd is er ook in Engeland een wet die bepaalt dat alle overheids documenten na een aantal jaren openbaar moeten worden.
Waar alle documenten aanvankelijk terecht kwamen heette de PRO of Public Record Office in Kew.
Dat was zo verschrikkelijk groot dat erin zoeken onwerkbaar was, en daarom werden er catalogie uitgegeven en werden er boeken geschreven hoe de indeling was en hoe je gericht moest zoeken, en het bleef dus een grote bron voor research.

Eigenlijk zou er alles moeten zijn maar het bleek dat vooral RAF officieren er een handje van hadden om wat documenten te laten verdwijnen voordat ze bij het PRO terecht kwamen, maar het kan goed zijn dat andere defensie onderdelen dat ook deden.
Als er een ongeluk had plaatsgevonden bv een piloot had zijn toestel aan snippers gevlogen dan kwam er standaard een Court of Enquiry, en hiebij werd onderzocht wat er was gebeurd en werden getuigen gehoord, en kwam men met een conclusie wat de waarschijnlijke oorzaak was geweest.
Het ging er dus hoofdzakelijk om de oorzaak te vinden en niet om een schuldige aan te wijzen.
Het bleek dat veel van die documenten verdwenen zijn.
De Brit zelf schijnt zich er niet zo druk over te maken en meer een houding te hebben van zo werkt het overheids systeem nou eenmaal.
Hier in Nederland hebben we denk ik alleen maar de krijgsraad die een heel andere opzet heeft.

Het PRO bestaat als zodanig niet meer en heet tegenwoordig "The National Archives" en is nog steeds in Kew.
Het is ook online en voor iedereen vrij toegankelijk in binnen en buitenland.
Er is steeds meer op microfilm gezet, en het is ontzettend groot al en uiteraard heel erg veel te vinden.
Het is leuk om er eens rond te neuzen en verbazingwekkend wat er al te vinden is.
Ik heb echter geen flauw idee hoeveel procent er al online is.

Ik meen dat men in Nederland ook een poging heeft gedaan, maar die is natuurlijk niet vergelijkbaar.

Grtz.

 

[Kilroy]

Ik neem aan dat iedereen nog het boek uit 1948 van George Orwell "1984" kent.
Met de bekende uitspraak "Big brother is watching you".
Rechtse politici hebben steeds gezegd, dat is absoluut niet het geval.
Maar iedereen weet intussen dat de diverse staten het via o.a. hun geheime diensten wel degelijk doen.
En nu blijkt uit de onthullingen van o.a. Snowden de Amerikaanse nsa er wereldwijd mee bezig was en is.

Welnu, er was weer een programma op tv over die nsa, en het is mogelijk dat het ook op de Nederlandse tv gaat verschijnen.
Die nsa was al langer bezig maar door "nine-one-one" en onder president Bush kreeg ze ongelimmiteerde mogelijkheden en werden wetten aangepast of veranderd vanwege de "War on terror".
Die nsa zegt openbaar dat ze alles volgens bestaande wetgeving doet maar zegt er niet bij dat ze ook dingen doet die niet overeenkomstig de wetgeving zijn.
In 2009 was de Amerikaanse directeur van de nsa in Europa en heeft alle hoofden van de West-Europese geheime diensten getroffen en gesproken en hun ingelicht over wat de nsa deed en hoe alles te delen.
Die afspraken zijn dus ook bij alle regeringen van die landen terecht gekomen.
Daarom was bij al die regeringsleiders bekend wat de nsa deed en wie later verklaarde van niets te weten zit gewoon een potje te liegen.
Moraal van het verhaal, alle regeringen wisten steeds precies wat de nsa deed.

Alle internet gaat via een paar heel grote knooppunten in West-Europa richting Amerika.
Een van die knooppunten ligt in Engeland waar de Britse equivalente dienst er eerst alles aftapt voor eigen gebruik.
Andere knooppunten worden via schijnfirma's nog eens helemaal afgetapt voor de nsa.
Verder heeft de nsa nog grote afluisterposten in West-Europa met goedkeuring van de betreffende regeringen.
En verder moesten diverse Amerikaanse diensten bugs in hun systemen inbouwen zodat ze makkelijk gecracked konden worden.

Je vraagt je wel af wat de nsa in godsnaam met die gigantische datastroom aan moet.

Grtz.

 

[the matrix]

Het lijkt wel iets hebben van de serie: person of interest