Iedereen bedankt voor de steun.
De uitvaart van de kleine Dylan heeft afgelopen vrijdag 4 mei in besloten kring plaats gevonden.
Het was een hele mooie maar ook zeer emotionele uitvaart.
Ik heb afgelopen week samen met mijn schoonzoon het kistje mogen maken waar de kleine thuis in lag opgebaard
Dat mag je tegenwoordig zelf maken en het geeft je rust en een soort voldoening om samen op die manier naar het afscheid toe te werken.
Natuurlijk blijft het altijd iets wat nooit te begrijpen is om zo'n klein mensje kwijt te moeten raken.
Waar mensen werken worden soms fouten gemaakt, maar dit had voorkomen kunnen worden.
Het kindje was namelijk gezond en had geen complicaties tot aan vlak voor de bevalling.
Mijn dochter had alleen af en toe wat bloedingen die in het ziekenhuis onder controle waren.
Maar de nacht van de bevalling lieten ze haar maar gewoon liggen in haar pijn terwijl ze schreeuwde van de pijn en lieten haar gewoon in haar bloed liggen zonder te verschonen.
Het enige wat ze deden was pijnstillers, spierverslappers en slaapmiddel geven.
Ze kon op een gegeven ogenblik door de spierverslappers en pijnstillers de pijn niet meer weg puffen.
Tot ineens de placenta los liet en ook de hartslag van de kleine wegviel, toen moest de dienstdoende arts opgepiept worden en is zij intussen de operatiekamer in gegaan en is de kleine met een hartstilstand ter wereld gehaald en daarna nog 20 minuten gereanimeerd.
In het totaal heeft ie bijna 40 minuten een hartstilstand gehad.
Van de week heeft de chirurg die haar heeft geopereerd gebeld en haar verteld dat er fouten zijn gemaakt in het ziekenhuis.
Dat de dienstdoende (supervisor) arts niet aanwezig was waar hij hoorde te zijn, maar gewoon weg uit het ziekenhuis was en een arts in opleiding op de afdeling had gelaten.
De chirurg heeft geprobeerd uitleg te krijgen van de betreffende arts, maar die houd zijn lippen stijf op elkaar en wil niets zeggen.
Ook de kraam arts heeft mijn dochter gebeld en zei exact het zelfde als de chirurg en ook die heeft om een verklaring gevraagd aan de arts, maar ook aan die arts wil hij niets zeggen.
De kraam arts en de chirurg hebben aangekondigd dat na de uitvaart en als mijn dochter hersteld is van de operatie, dat hun de arts gaan aanklagen.
Nu af wachten wat er allemaal achterweg gaat komen.
Natuurlijk krijgen mijn dochter en schoonzoon hun kindje (wat hun eerste was en ook mijn eerste kleinkind) er niet mee terug.
Maar misschien krijgen ze er wel een voldoening mee, want dat zoiets tegenwoordig nog steeds te vaak gebeurd, dat ziekenhuizen op die manier met pati?nten en levens omgaan is niet normaal.