Open-suse?

Er zijn echter nog een paar dingen die je niet moet vergeten, maar die wel belangrijk zijn.

Zoals we weten kunnen er maar vier primaire partities op een schijf gemaakt worden zowel in windows als in linux maar dat ligt enkel aan de gebruikte hardware, bios en architekture.
Maar 1 partitie kun je extended maken en daar ontelbare logische partities op zetten.
Ik meen dat windows alleen van een primaire partitie kan booten, althans bij een dual boot de eerste van een primaire partitie moet gebeuren.
Aan de andere kant kan linux van elke primaire of logische partitie booten, en kan erop geinstalleerd zijn.
Je kunt dus bv een primaire partitie hebben en de rest extended en daar logische partities op hebben en je kunt daar windows en linux op installeren zonder problemen.
Het kan ook zo zijn dat er 3 primaire partities zijn gemaakt en 1 extended, en dat linux ook op een primaire is geinstalleerd na installatie.
Het hangt ervan af wat linux (opensuse) aantreft aan lege ruimte bij installatie.

Het verschil tussen windows en linux is dat windows alles (logische) drives noemt en er drive letters aan gaat toekennen, en met al dat USB spul raak je al gauw door het alfabet heen.
Linux daarentegen is puur files en folders gericht en kent geen drives, en alle devices worden dan ook bereikt via een folder als mount point.

Als ik een nieuwe schijf toevoeg dan gebruik ik doorgaans partedmagic als boot-cd, en maak een primaire partitie aan en een extended waarin je de logische partities aanmaakt en die kun je ook later helemaal gaan vullen en de grootte bepalen want de partitioner is zeer flexibel.
Je kunt ook een partitie in linux formateren met bv ext3 file system.
Die is dan bereikbaar onder een folder bv data of files of films, en dat zet je goed in yast in partitioner onder mount point.
Doorgaans kun je tijdens installatie de linux system partitie groot genoeg maken zodat je alles kunt of je kan de home folder op een andere grote partitie zetten, dat moet je gewoon bekijken tijdens installatie.
Hoeveel logische partities je kunt maken hangt dus af van hoe groot je de extended partitie hebt gemaakt of kunt maken.
Natuurlijk heb je in opensuse ook GParted beschikbaar als je het geinstalleerd hebt.

Het is wel belangrijk om vaker een check te doen op de linux partities inclusief de system partitie.
Dat zou kunnen met fsck.ext3 (bij ext3 file system) maar dan moet het file system unmounted zijn, DUS DOE DAT NIET!
Gebruik weer partedmagic, en boot erop en doe met de partitioner op de linux partities de check want die zijn nu unmounted, en na uitvoeren is de check-repair veilig gedaan.
Maar zoals gezegd kun je met partitioner de partities veranderen hoe je wil, verwijderen, veranderen, vergroten en verkleinen etc.
Ook de vlaggetjes zetten zoals lba, boot etc.
En er is uiteraard een filemanager in partedmagic waarmee je alles kunt mounten en bekijken.

Grtz.
 
Misschien ben ik er wat rap door gegaan m.b.t. het een of ander.
Daarom nog een beetje toelichting.

Het is al eens besproken hoe je windows partities in de filemanagers ziet of kunt laten zien.
Maar gebruik ook eerst in een terminal het commando: fdisk -l (kleine l dus).
Dit laat alle schijven zien met de partities en elk filesystem (Id 7 =ntfs, Id 83 = ext3 linux).
Als er staat /dev/sdc6 linux is hij ook zo te bereiken via de command prompt in terminal of console.
En als er staat /dev/sda1 ntfs is het de eerste windows partitie op de eerste schijf.
Je kunt dit eens uitprinten en gebruiken als backup informatie.

Welnu, normaal verschijnen alle windows partities onder de folder /windows in de filemanagers maar soms moet je ze nog benoemen.
Daartoe open je in yast onder system de partitioner, en links in de boom zie je ze staan onder Hard Disks, en kies er een.
Bij die je kiest zie je rechts weer het lijstje zoals je hebt gezien in fdisk -l.
Kies een windows partitie en klik onder edit, en je krijgt een venster.
Je ziet ntfs staan en dan "mount partition" zet je aan en in "mount point" zet je /windows/C als het bij windows ook de C drive is, maar voor andere windows partities vul je ook de door windows gebruikte drive letters in, voor het gemak.
Dit betekent dat de windows partities automatisch gemount worden bij een reboot.
Onder fstab options kun je nog wat extra dingen uitzetten of veranderen, en die staan dan in de file fstab in /etc/
Hetzelfde geldt weer voor linux partities op schijven.
Onder file system staat 0x83 linux (ext3), en "mount partition" aan mount hij automatisch en onder mount point zet je de folder die je gekozen hebt bv /data of /files of wat je wil.
Afsluiten en je bent klaar maar het is eigenlijk tamelijk eenvoudig.

Als je Gparted hebt geinstalleerd heb je dezelfde grafische partitioner als in Parted Magic, en kun je dus ook alles controleren.
Je hebt ook weer de Check op de linux partities maar denk eraan dat die partitie unmounted moet zijn en je systeem partitie draait nu en is dus mounted.
Ik weet zo niet of hij zelf dan de check na een reboot doet, dat moet je bekijken of nazoeken.
Ik doe het dus met de cd en zelfs zou linux een keer vastlopen is hiermee meestal de boel gered en gerepareerd.
Gparted staat bij mij onder startmenu->system->file system.

Grtz.
 
Nou heb ik toevallig nog eens op de site van parted magic gekeken, en was verbaasd.
Op elke downloadknop krijg je het een of ander programma en niet de parted magic iso.
Ik weet niet wat daar loos is, en of de commercie er greep op heeft gekregen.
Een paar maanden terug heb ik het nog gewoon gedownload dacht ik.

Maar parted magic is open source en dus vrij beschikbaar.
Daarom kun je het ook rechtstreeks downloaden van de sourceforge.net site, dus:

http://sourceforge.net/projects/par...gic 2013_08_01/pmagic_2013_08_01.iso/download

Grtz.
 
Ik snap het inderdaad niet meer.

Bij de direkte link krijg je te zien file niet meer available.
Maar eronder staat weer de download link die wel weer werkt!

Grtz.
 
Het zit ongeveer zo als je het leest.

Een instant (directe) digital download is available voor $4.99 via PayPal.
De iso wordt 30.000 keer per week via Source Forge gedownload door huisgebruikers en professionele IT'ers.
Aangezien het een full time job is geworden vraagt hij een donatie om de kosten te dekken.

Prima, wie wil doneren mag dat van mij gerust.
Alleen heeft de huisgebruiker het maar af en toe nodig en niet elke dag of week of maand de laatste versie nodig.
Dus is een niet recente versie genoeg.
Maar wil iemand pers? de laatste versie hebben dan staat hem vrij dat via PayPal te doen.

Maar minder goed vind ik dat de site gegoogled is.
Er zijn wegklikbare google ads (advertenties) en we weten dat de enige inkomstenbron van google de ads zijn.
Dat zien we op een boel sites gebeuren, en het is de windows manier van werken.
Maar het hoort eigenlijk niet thuis in de open source wereld van linux.

Dus voor de rest trekt iedereen maar zijn eigen conclusies.

Grtz.
 
Ik zag dat nog wel eerdere stable versies downloadable zijn op Source Forge, als je goed kijkt.
Maar het is de vraag of het mogen nog klopt.

Je hebt in linux wel nog steeds Gparted, de grafische partitioner waarmee je ook veel kunt.
Zoals ik zei kun je de linux diskcheck niet op een draaiend systeem doen.
Er is wel een manier om de check te doen maar die raad ik iedereen af omdat ik er nog niets van weet.
Het komt erop neer dat je naar het laagste runlevel gaat, maar dan kan zowiezo KDE niet draaien, dus laat voorlopig maar.

Grtz.
 
Ik heb er nog eens naar gekeken maar vergeet die fsck.ext3 in een draaiend linux systeem voorlopig maar.
Denk eraan dat voor ext2 geldt: fsck.ext2 en voor ext4: fsck.ext4.
Het is beter om deze commando's te gebruiken dan alleen fsck want dan zou wel eens iets fout kunnen gaan, dus kijken wat je hebt.

Welnu, ik vond veel voorbeelden van hoe fsck.ext3 gebruikt moest worden, en alle zeggen ga terug naar runlevel 1 met init 1, unmount de linux partitie met umount /dev/sdax (x is je linux partitie) en doe dan de fsck of fsck.ext3.
Echter ik krijg de melding bij umount /dev/sdax, "device is busy", en met fuser en lsof zie je dat er nog vanalles bezig is.
Dat betekent dat er programmas en files open zijn en die staan op de partitie en die partitie moet dus blijkbaar mounted blijven.
Een geforceerde umount is niet aan te raden want dan zal het systeem er ook mee stoppen denk ik.
Tijdens het booten kun je in het menu linksonder de console login kiezen en kom je in de console.

Ik weet dus niet hoe die gasten die umount doen, of ze hebben het alleen van horen zeggen.
Het enigste van wat ik me kan voorstellen is dat je boot vanaf GRUB en dan alleen de kernel en initd laadt en niet doorboot maar een fsck doet als die al beschikbaar is.
De veiligste methode blijft dus de parted magic boot cd.

Ik zag wel nog een opmerking waarmee de check na een reboot werd gedaan:
shutdown -rF now
Maar ik weet niet voor welke distro's hij geldt en heb uiteraard niet geprobeerd.

Grtz.
 
Voor wie niet zo vaak in de console zitten nog een paar opmerkingen die natuurlijk ook voor de terminal gelden.

Allereerst om te beginnen om te weten in welk runlevel je zit typ je: runlevel
en de output is bv N 5 betekent dat multi-user met GUI runlevel 5.
Zegt hij S 1 dan is dat single-user meestal voor maintenance enzo runlevel 1.
Wil je fuser of lsof gebruiken moet je eigenlijk de partitie erachter typen en eentje die gebruikt wordt is: fuser -m /dev/sdax
Bij alle commando's kun je ook het more teken gebruiken en dan geeft hij per pagina oftewel per scherm weer.
Het more teken zit meestal boven het backslash teken \ en een voorbeeld is bv:
ls | more
Dus eerst de hele commandoregel dan spatie dan | spatie more
Dus niet de twee spaties vergeten.
Althans dat deed ik steeds maar ik zag dat de laatste spatie ook weg kan dus |more werkt ook.
Enter en je gaat een regel verder en spatie (space) een pagina verder.
Het werd vroeger ook bij msdos gebruikt meen ik als de tekst te groot was voor een beeldscherm.

Ja en dan die diskcheck die kan alleen bij een unmounted system.
Als ik het goed gelezen heb kun je altijd nog de live cd/dvd van de versies bij opensuse of andere distro's gebruiken en daar op booten.
Je hoeft maar aan de command prompt in console of terminal te komen, en ik neem aan dat de partities niet automatisch gemount worden.
Maar ik weet niet zometeen wat de live cd/dvd allemaal aan boord heeft.

Grtz.
 
Je ziet op de sites nog de folders updates, en die kun je gebruiken voor de online updates.
Natuurlijk kun je ook voor elke versie overal doorklikken tot je bij de rpm's bent en die gebruiken.
Maar je kunt ook de servers als bron ingeven in yast onder software en software repositories.
Repositories zijn de opensuse files die allemaal online op servers beschikbaar zijn en je ziet de subfolder /repo/ vaker verschijnen.

Welnu in yast open software repositories en kies add en dan http (als het dat is) en in het volgende scherm moet je "server naam" en "directory on server" invullen.
De server naam is de kale naam zonder http en slashes maar met puntjes tussen dus hij moet in het eerste geval zijn: download.opensuse.org
De directory hangt ervan af en zoek je door de site te openen in een browser.
Klik je nu door tot je een sub-directory hebt waarin ook de folder /repodata/ staat en je bent ver genoeg.
Copieer dat stuk na de servernaam in de "directory on server" en klik OK en hij zal dan testen of de zaak goed is en dan toevoegen.
Een voorbeeld kan zijn: /distribution/12.1/repo/oss/suse/
In dit geval zijn het de oss files en met de non-oss files doe je hetzelfde.
Bij de tweede site zie de update folder, en die klik je door tot de folder repodata/ en je moet invoeren: /mirrors/linux/opensuse/discontinued/
update/11.3/
Hier heb je dus zowel /distribution/ als /update/
Bij de eerste site moet je voor de update nog een folder verder terug dan /distribution/ en dan werkt het weer precies hetzelfde.

Ik weet niet wat er bij iedereen in de software repositories is terecht gekomen, dat moet je bekijken en wat wel of niet nog werkt.
Maar in principe kun je zo sites erin zetten ook van derden en soft of hardware producenten.

Oh ja je komt ook nog ergens evergreen tegen.
Een aantal versies is men intussen mee gestopt met ondersteuning enzo.
Maar een aantal mensen hebben besloten er nog wat mee door te gaan onder de naam evergreen.

Grtz.
 
Overigens kun je in software repositories controleren wat er nog werkt.

Kies er eentje en maak die blauw en klik op edit en dan OK en hij gaat testen of de server nog goed is en gaat door.
Is hij niet meer goed of bestaat hij niet meer dan kun je hem uitzetten door enable uit te vinken maar je kunt hem ook verwijderen als je wil.
Je kunt zo de lijst nalopen op wat nog goed is en wat niet.

Ook kun de site en directory in een browser uitproberen en kijken wat er nog wel werkt.
Of je zoekt naar andere servers of mirrors, of ftp servers als die er zijn.

Grtz.
 
En ftp servers zijn er ook, en zijn een stuk sneller zegt men.
Eentje waar ook weer de hele santekraam op staat is:

ftp-1.gwdg.de/pub

Je zet weer op precies dezelfde manier alles in software repositories, en deze keer kies je ftp, en weer de kale servernaam en directory on server.
Je kunt desnoods via een browser zoeken maar het werkt niet altijd exact hetzelfde.

Beter is een ftp programma (client genoemd) te gebruiken wat ook weer sneller werkt.
Gftp (Gnome ftp) werkt wel, maar is wat beperkter in zijn mogelijkheden.
Maar Filezilla dat we van windows kennen is natuurlijk een must.
De laatste versie is niet zo meteen te installeren, maar hij zat blijkbaar in de repositories want ik kreeg hem geinstalleerd met: sudo zypper install filezilla (terminal).
Dat betekent dat je hem ook kunt vinden/installeren via yast en software management en package groups en network.
Het is een iets oudere versie maar dat maakt voor ons doel niets uit.
Hij verschijnt onder startmenu->internet->data exchange->filezilla.

Ik neem aan dat het gebruik bekend is.
Maar open onder file de site manager maak new site vul weer de kale naam in en poort 21 en anonymous login en hij zet daar het bijbehorende password in.
Connect en je weet of het werkt.
Je kunt zo snel door de directories gaan door er dubbel op te klikken.

Grtz.
 
Wat betreft dat sudo zypper install , dat is natuurlijk een commandline manier via terminal of console van programmas of rpm's.

Sudo betekent met root-rechten, en zypper is een programma dat ook dependencies en repositories oplost.
Yast zelf maakt ook gebruik van zypper.
Het voordeel van zo installeren is dat je ziet wat er eventueel mis gaat of wat nog nodig is.
Normaal gesproken kun je alleen programmas installeren die binnen jouw versie beschikbaar zijn en dus je type cpu etc.
Je zou ook kunnen compileren vanaf de source maar dan staat niet altijd vast of het gaat werken, en het is wat ingewikkelder.

Denk er ook aan dat sommige programmas niet werken als je als root bent ingelogd.
Dat hangt van het programma af en vaak staat het in de doc's te lezen.
Je bent dus altijd als user ingelogd en op alle programmas of systeem dingen heb je altijd toegang omdat je wordt geprompt voor het root-password indien noodzakelijk.
Dat is een elegante manier van werken tegenover die windows kraam.

Grtz.
 
Denk er ook aan dat er in linux ook hidden files zijn.
In de filemanagers kun je dat aanzetten in "view" en "show hidden files" aanvinken.

Dan is er nog iets, en wel de monitor display oftewel de X-Server of SaX2 oftewel X11 system.
Je kunt dat in yast allemaal instellen met de resolutie en aantal kleuren bits en meestal werkt dat wel.
Maar soms kan er eens iets met een update van de hardware fabrikant zijn fout gegaan.
Je hebt echter nog een mogelijkheid om dat in de GRUB menu list ertra erbij te zetten of te veranderen en hij zal altijd in die mode doorstarten.
Het zijn de genormde VESA modes die je in hexadecimale of decimale vorm kunt gebruiken.
Je kunt dat met de hand in de GRUB file menu.lst doen met een editor, of je doet het in yast in de boot manager.
Een keuze met edit veranderen, of je maakt een nieuwe erbij door add en clone kiezen waarin al de kernel en initrd staan en in vga vul je de gewenste waarde in.
Het komt op de kernel regel als laatste: vga=0x318

http://www.gregfolkert.net/info/vesa-display-codes.html

Je ziet dat 1024x768 in 24 bits code 0x318 is.
En 1280x1024 in 24 bits code 0x31B is.
Je kunt ook voor noodgevallen een vga 640x480 maken.
Maar iedereen moet voor zich kijken wat voor hem de meest werkbare resolutie is.

Grtz.
 
We hebben al eerder gezien dat als news grabber Klibido bestaat en die loopt nog steeds bij mij en hij is vergelijkbaar met de windows Grabit, en werkt dus ook met nzb's.
Ik weet niet meer hoe ik hem geinstalleerd heb uit een rpm of uit de tarball.
Maar hij staat mooi in het start menu onder internet (als user) en werk nog steeds prima.
Ik weet echter niet meer in welke vorm hij nog beschikbaar is.
Er is echter nog een grabber die wel onder software management te vinden is en die heet pan en is eigenlijk gnome maar werkt prima onder KDE.
Je kunt hem vinden met search of onder package groups en network.
Gewoon installeren en hij start met pan en als hij niet in het start menu is verschenen doe je het effe zelf.
Hij werkt vergelijkbaar als Klibido kan ook nzb's aan en je vult weer de servers in net als bij Grabit.
We hebben dus mogelijkheden zat.

Om iets in het startmenu te zetten, rechter muisklik erop en open menu editor.
Nu zie je het hele startmenu met de onderdelen en kies er eentje waar je iets bij wil zetten en klik new item en geef het een naam en dan vul onder command de programmanaam in bv pan en bij klibido is het klibido.
Bij linux heeft het programma geen extensie maar is het de executable zelf.
Je ziet dat in bv filemanager als er een tandwieltje als icoontje voorstaat.
Die executables staan meestal in bin folders of bin subfolders.
Door op het icoontje te klikken in menu editor kun je nog een geschikt icoontje vinden voor je programma of er zit er eentje in de programmabestanden.

Maar nu zitten we nog met de par2 files, maar daar is ook een oplossing voor.
Quickpar werkt echter wel onder wine, maar toch kan het anders.
Je moet de rpm par2cmdline.rpm voor jouw versie vinden en die installeren.
Daar zitten de par2 files in die je nodig hebt.
Je kunt nu de command line par2 repair en check en maken doen.
Er is echter ook een programma dat gebruik maakt van par2cmdline files en dat heet pypar2 en is weer een grafische interface met automatische repair.
Je hoeft niet te compileren maar in de folder waar je hebt uitgepakt staat onder doc de install.txt en daar staat te lezen wat er geinstalleerd moet zijn.
Dus "sudo make install" in terminal vanuit uitpakfolder doet het werk.
Uitpakken doe je natuurlijk met ark en die staat onder utilities met rechtermuisklik en open.

Par2cmdline en dus ook pypar2 werken beiden hetzelfde.
Je hoeft maar een par2 file te openen en de rest gebeurt automatisch en alles is te lezen in de docs in de uitpakfolder of in /usr/share/doc zoals gebruikelijk.

Grtz.
 
Er zijn nog een paar grafische par2 programma's maar die zijn (nog) niet goed.
Zo is er gpar2, maar daar heb ik nog geen rpm voor mijn versie voor gevonden.
En er is kde3-kpar2 met wel een rpm, maar die loopt nog vast en ik heb nog niet uitgezocht waarop dat is.

Het is zaak om programma's te vinden waarvoor rpm's zijn voor jouw versie en als die zich laten installeren zullen ze waarschijnlijk ook goed werken.
Bij foute dependencies installeren de rpm's zich gewoon niet.
Een andere manier van installeren is natuurlijk in terminal en met zypper dus:
sudo zypper install filenaam.rpm
Hiermee wordt wat meer nodig is ook geinstalleerd, maar je moet natuurlijk je online repository bronen goed hebben staan.

Kijk, vanuit sources compileren en installeren kan ook, en is in principe niet zo moeilijk, maar je weet nooit of het gaat werken.
Dat komt omdat er zoveel distro's zijn met zo veel versies, en dan is de kans dat het overal werkt een stuk kleiner.
Een rpm van een andere distro te gebruiken moet je nooit doen want kan de boel vastlopen en ruim dan maar eens op.
Het is dus zaak om de goede rpm te vinden en tijdens installatie automatisch via yast zal hij melden als er nog iets nodig is.

Bij rpm's heb je echter nog een paar mogelijkheden om iets te weten over de rpm, en type: rpm --help is weer je vriend.
Dus een belangrijke optie is rpm -q of query met verschillende sleutels.
rpm -qpl filenaam.rpm geeft weer welke files erin zitten en de folders waar ze inkomen.
Q staat voor query en p voor package en l voor list.
Het is een belangrijk middel om te weten wat er zoal gaat gebeuren.
Rpm -i is natuurlijk installeren en rpm -e removen van het package.

Oh ja, ik zag dat er nog een nieuwe news grabber is genaamd "Kwooty" maar daar weet ik nog niks vanaf.

Grtz.
 
Zoals gezegd kan rpm eigenlijk erg veel dat blijkt wel uit het overzicht en de man pages.
Normaal als je op een rpm klikt wordt automatisch yast en de software manager geopend en gemeld als er iets fout is, zodat je ziet wat je eventueel nog moet installeren.
Als je alleen via de terminal met rpm installeert moet je niet vergeten suseconfig te runnen want dat doet yast ook.

En nu die sources dan een keer.
Er staan in de genoemde opensuse download sites de subfolders /src/ en daarin staan de .src.rpm files, maar wat moet je nou daarmee?
Als je die installeert dan wordt niet het programma geinstalleerd maar alleen de sources.
Het programma moet dan alsnog via build geinstalleerd worden vanuit die sources.
Maar er is nog een waarschijnlijk minder bekende omweg!
Je moet kijken dat het programma rpmrebuild geinstalleerd is.
En nu kun je de .src.rpm omzetten in een rpm zonder dat de sources geinstalleerd worden.
In een terminal en de folder waar de filenaam.src.rpm staat type je:
rpmbuild --rebuild filenaam.src.rpm
Hiermee wordt een file filenaam.rpm gecreeerd en die staat in /usr/src/packages/RPMS.
Vervolgens kun je die weer volgens de normale weg installeren.
Het werkt echt want ik heb het geprobeerd.

Grtz.
 
Je moet dus eigenlijk de rpm's hebben om programma's te installeren en er zijn gelukkig nog een paar (linux) sites die nog niet gegoogeld zijn zoals bv rpm.pbone.net waar nog erg veel is voor de diverse distributies en versies.
Als de rpm niet te installeren is zegt yast als er problemen zijn en wat deze zijn.
Je moet dan kijken of er iets af of iets anders bij moet.
Als je via de software manager bezig bent met installeren geeft die vaak een paar opties die je kunt doen.

Er is echter nog een mogelijkheid om een rpm te bekijken en zelfs te veranderen.
Die rpm bevat namelijk nog een spec file oftewel een stuk tekst over het package naast de files die er ook inzitten.
Dus de rpm kan alleen gemaakt worden van een .tar.gz als er ook een spec file is of je moet die zelf maken hetgeen ook kan.
Maar om een bestaande te openen in een folder in terminal type je:
rpmrebuild -e -p filenaam.rpm
Dit opent de rpm in je standaard editor vi of vim of wat je hebt gespecificeerd.
Nu loop je met je editor door de regels tot je hebt veranderd wat je wil veranderen.
Daarna save je het en gaat uit de editor met de toetsen combinaties die daarvoor gelden.
Vervolgens vraagt rpmrebuild of je doorgaat en bij ja maakt hij een nieuwe rpm in /usr/src/packages/RPMS
Op deze manier kun je dus wat sleutelen aan je rpm's.
Of je maakt hem zelf!

Wat die editors betreft, standaard wordt vi of vim gebruikt althans in console of terminal.
Verder heb je nog nano dat je ook moet installeren.
En natuurlijk mcedit een deel van de befaamde midnight commander.
Emacs is er ook nog maar daar ken ik nog niets van.
Voor alle geldt lees de doc's hoe ze werken met toetsen combinaties en escape codes enzo.

Zo, dat was het weer voor effe, maar er zijn nog wel een paar interessante dingen te melden.

Grtz.
 
Denk eraan dat alleen programma's die via yast de sofware manager en rpm zijn geinstalleerd in de rpm database terecht komen en dus in de software manager verschijnen.
Programma's die je als tar.gz of tar.bz2 installeert kent rpm niet en verschijnen er ook niet in.
Het kan wel eens voorkomen dat bij het installeren van een nieuwere versie er iets van de oude blijft hangen.
Je kunt echter met bepaalde rpm opties geforceerd installeren of verwijderen.
Je kunt ook kijken wat er volgens de rpm database nog allemaal geinstalleerd is, dus type:
rpm -qa | grep -i programmanaam
Er verschijnt nu wat er onder die naam is geinstalleerd, en hoe meer je van de programmanaam weglaat, hoe meer er verschijnt.
Het is een soort wildcard manier om met grep iets te laten zien.
Je weet zo wat er volgens de rpm database is geinstalleerd.
Er is ook een manier om de rpm database te verversen, of als hij corrupt zou raken te herstellen, en er gebeurt niets geks mee maar gewoon een herlezen van alles.
sudo rpm --rebuiddb
Een ander commando is: rpm --initdb

Zoals gezegd is een andere (command line) manier van installeren van rpm met zypper (in terminal).
Die werkt ook heel goed en kan een heleboel zoals install, remove, update, search, patch, repo's, etc en ook van online repo bronnen.
Het is opmerkelijk wat allemaal kan.

http://doc.opensuse.org/documentation/html/openSUSE/opensuse-startup/cha.sw_cl.html

Grtz.
 
Als je rpm's installeert via yast dan zal de software manager melden als er dependencies zijn en dan aangeven wat er niet aanwezig is en dan het installeren stoppen.
Vaak zijn er so files niet aanwezig die voor het programma nodig zijn.
Die so files zijn eigenlijk system files die vergelijkbaar zijn met in windows de .dll files.
Het is dan kijken om de rpm te vinden want er staat voor die so ook nog een programma/file-naam met een versie nummer, zodat je gericht kunt zoeken.
Het probleem is dat binnen de distro-versies ook nog verschillende programma versies kunnen optreden en hier is weinig aan te doen.
Het is dus zaak om binnen een distro versie steeds zo up to date mogelijk te blijven.

Het is voor zover ik weet nog steeds niet mogelijk om via yast een tar.gz of tar.bz2 te installeren.
Het is wel mogelijk als er een spec file inzit om er een rpm van te maken met het commando:
rpmbuild -ta source.tar.gz
Maar wat eruit komt moet je maar afwachten en een tar.gz met spec file kom je maar zelden tegen
Er is ook nog de optie: rpmbuild -ba .spec , maar dan doorloop je een ingewikkeld build programma.
Ook is er een programma dat heet Krpmbuilder dat je gewoon kunt installeren en het is om uit tar.gz een rpm te maken maar het werkt nog niet bij mij mogelijk omdat ik een x86_64 versie OS heb.

Een laatste mogelijkheid is om de source als tar.gz of tar.bz2 uit te pakken en dan de configure en make te doen van een compilatie maar er direct een rpm van te bouwen met checkinstall.
Dit werkt alleen als hij heelhuids door de configure en make fase komt.
Dit laatste is compileren en denk eraan dat je dan een paar compilers zoals gcc en gcc++ geinstalleerd moet hebben.
Bovendien kunnen er ook nog wat devel versies van programma's nodig zijn.
Dus het is niet iets wat zomaar effe doet.

Grtz.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer



Hosting Fun

SPECIALE SERVICE

  » Fun op Twitter
  » Fun op Facebook
  » Image hosting
  » Internet Radio

Advertenties

Terug
Bovenaan Onderaan