oud nieuws?

Van dit soort uitspraken tegen C+ zou inderdaad publiek meer ruchtbaarheid moeten worden gegeven.

Als Freek dan op juridisch onjuiste wijze tegen ons aan de strijd aanbindt, kunnen wij tegen heel C+ op juridisch -wel- juiste wijze de strijd aanbinden.

Bovenstaand artikel is een typisch voorbeeld van niet-service van C+ en de standaard manier waarop zij met haar klanten omgaat, zelfs als deze klanten buiten hun schuld en/of terwijl zij aan de verplichtingen voldaan hebben van het abonnement af willen.

Ook van dit hier genoemde voorbeeld is schriftelijk bewijs te overleggen mocht C+ zich hieraan storen.

Indien men dus meerdere van dit soort gerechtelijke uitspraken jegens C+ kan vinden zijn wij best bereid er een apart forum aan te wijden alwaar deze uitspraken dan in geplaatst kunnen worden.

Indien dit gebeurd nodigen wij eerlijkheidshalve dan uitsluitend de heren van C+ (dus geen van onze normale users) uit om als verweer ook het recht te hebben om gerechtelijke uitspraken naar ons te sturen waarin zij wel in het gelijk gesteld worden.

Een goede mogelijkheid om nadien een juiste afweging te maken van welk type uitspraken er meer zijn.:)

 
Ik heb hem zo eens even zitten nalezen en ik kan maar tot een conclussie komen.

De beginnersfouten van de juri afdeling van Canal + heeft de hele zaak in het honderd laten lopen. Op de meest belangrijke punten is door een verkeerd gevoerde beleid van dit bedrijf de eventuele bewijslast totaal als onrechtmatigd gewogen door de rechter. In elk ander bedrijf zal zulks tot gevolgen leiden voor de mensen die hier verontwaardelijk voor zijn omdat de rechter op een niet al te minne wijze de vloer aanveegt met de handelswijze.

Irdeto heeft echt op alle punten verloren in de zaak en de enige winst die Canal + in deze zaak heeft verkregen is dat men de bewuste satzaak heeft kunnen pakken op de eigen gemaakte fouten door voorgeprogrammeerde kaarten te verkopen aan bedrijfsrechereurs. Verder is nu omonstoten vast komen te staan dat het in bezit hebben en verhandelen van lege smartcards en programmers niet strafbaar is en dat men dus satzaken niet kan verplichten NAW gegevens van klanten aan een bedrijf te moeten overleggen.

Kortom een in mijn ogen gigantisch verlies voor Canal + en Irdeto in deze zaak en men stelt de zaken in het persbericht op de eigen homepage toch wel heel erg eenzijdig voor en vergeet even te vertellen dat men op de meest belangrijke punten in dit proefproces voor hen (het illigaal bestempelen van lege smartcards en het illigaal stellen van de verkoop van programmers) een verlies is geleden.

Satwatcher

 
Zoals ik het vonnis in de zaak van C+ tegen Xtrasat lees is de enige onjuistheid het dwangsomgegeven en zijn ze vergeten te vermelden dat C+ de goederen moet teruggeven.

Er staat dus wel degelijk vermeld dat Xtrasat opgave moet doen van namen en adressen van leveranciers en klanten van illegale kaarten (voor zover aanwezig).

Alleen is er niet specifiek bepaald wat er onder illegale kaarten wordt volstaan.

Voor zover ik kan overzien zijn lege kaarten niet illegaal dus zijn klanten van lege goldwafers niet strafbaar en hoeft aldus daarvan ook geen opgave te worden gedaan van namen en adressen (indien bekend).

 
Zoals ik hem lees BT bestempeld inderdaad de rechter een voorgeprogrammeerde kaart als illigaal als daarmee de kanalen van een belanghebbende partij kan worden vrijgeschakeld. Hiervan stelt men inderdaad dat die NAW gegevens prijs zal moeten worden gegeven maar de rechter stelt dat in deze gevallen het in de merendelen gaat om contante aankopen en stelt eigenlijk dat er niet veel daarvan verwacht mag worden.

In de gevallen dat C+ zelf door ingehuurde bedrijfsrecherche aankopen hebben gedaan van voorgeprogrammeerde kaarten heeft men zelf de eigen zaak opgeblazen in een eventuele bodemprocedure omdat de rechter het bewijs dat het ging om een voorgeprogrammeerde kaart voor de bewuste kanelen als onrechtmatig beschouwd omdat er sprake is van verstrelling van belangen van de mensen die de inbeslaggenomen spullen in bewaring hebben genomen, dhr F van den Engel, en die het onderzocht hebben, dhr Fäber. Beide zijn werknemers van eisende partij en zijn dus niet onafhankelijk en er kan dus van alles gebeurd zijn met de inbeslaggenomen kaarten die nu als voorgeprogrammeerd en dus als illigale kaarten worden bestempeld.

Echt als je het een paar keer goed doorlees dan kan je echt spreken van een grote nederlaag van canal +. Tussen de regels door hoor je zelf het advies van de rechter om maar geen bodemprocedure aan te spannen maar C + kennende zal men dat zeker wel doen.

Satwatcher

 
Nou, het is wel een winst voor C+ maar ook een nederlaag.

De grootste nederlaag bestaat daaruit dat de rechter Irdeto Access verwijt dat zij niet uitsluitend rechthebbende is op de uitvinding van CA/CI technologie, en dat Canal Plus artikel 326c veel te breed uitlegt en gesteld kan worden dat lege kaarten en programmers niet onder dit artikel vallen en daarmee legaal zijn.

Uitsluitend de wel voorgeprogrammeerde kaarten waarmee dus gratis naar C+ gekeken kan worden is illegaal, maar er wordt tevens gesteld dat het niet aannemelijk te maken c.q. onvoldoende bewezen is dat Xtrasat geprogrammeerde kaarten verkocht en dat C+ dit in een bodemprocedure zal moeten bewijzen, wat haar tevens weer afgeraden wordt door de rechter gezien het feit dat ze als partijdig iemand zaken heeft gedaan die als bewijs hadden kunnen dienen maar niet geaccepteerd zullen worden gezien het partijdige aspect er van.

Toch is er ook sprake van verlies van Xtrasat aangezien zij ook tot een deel van betaling van de gerechtskosten wordt veroordeelt en nog wat kleinigheden die verder niet zo interessant zijn.

Het verhaal op de site van C+ is dan ook meer dan opgeklopt.

Zeker zullen we het hele verhaal nog eens doorlezen aangezien we al hebben kunnen lezen dat er ook beslissingen in staan die gunstig zijn voor sites en boards waarmee ook C+ daarmee een gedeeltelijke slag verloren heeft.

 
Inderdaad heeft men van beide zijde gewonnen en verloren maar ik mijn ogen komt C+ zeker als de grootste verliezer uit de bus. Zie het maar als een bokspartij. Niemand is knockout gegaan maar iemand heeft gewonnen op punten en wel met een zeer groot verschil is mijn mening. Beide partijen worden veroordeelt voor de gerechtskosten dus zal dat tegen elkaar wegvallen en meer dan dat en een paar smartcards die men als illigaal bestempelen bij C+ maar nogmaals gesteld waarvan de rechter zegt dat men door eigen gevoerd beleid geen rechten aan kan ontlenen is men bij de satshop niet kwijt.

Inderdaad staat er los van deze zaak zeer belangrijke punten in de uitspraak voor boarden die eens goed door een jurist moeten worden getoetst. Zo kan men mijns inziens bij Mindport helemaal stoppen met het aanschrijven van sites en boarden en kan Freek in 9 van de 10 gevallen het beter ook maar niet meer doen. Nogmaals het is de moeite waard om dat eens goed na te pluizen. Ik denk echter dat men intern bij C+, ondanks de juichstemming op de eigen site, wel eens een goed gesprek over de hele gang van zaken zal hebben omdat zeker niet alleen in deze zaak maar in het algemeen meet verloren is dan gewonnen.

Ik lees net weer even de uitspraak van de eigenaar van de bewuste satzaak in de Hopperguide waar in hij letterlijk zegt: "Ze gaan nat" Nou natter dan dit kan Freek en zijn team niet worden.

Satwatcher

 
Kort samengevat; Canal+ blinkt uit in incompetentie. Dat is altijd zo geweest en dat zal met het huidige personeel ook wel zo blijven. Schurkenstreken, dat is kenmerkend voor het hele beleid.

 
Ook net nauwkeurig de uitspraak doorgelezen. Mijn conclusie:

1) Xtra gaat een beetje nat omdat aannemelijk te maken is dat zij illegale kaarten verkocht hebben. Of het echt overtuigend te bewijzen is, dat is weer heel wat anders - zeker gezien de gang van zaken met de bewijslast. Erg leuk vind ik de uitbrander die hierbij gegeven wordt - er is onzorgvuldig gehandeld door wel een bewaarder van de spullen aan te wijzen maar er niet bij te vermelden dat deze bij C+ in dienst is. Lijkt me een beginnersfoutje. Er wordt wel waarde gehecht aan de verklaring van het ingehuurde onderzoeksbureau dat ze illegale kaartjes gekocht hebben, maar de bewijslast is inmiddels weg.

2) C+ gaat behoorlijk nat op de gang van zaken rond de bewaarplicht en bewijslast rond de illegale kaartjes. Het hof acht het aannemelijk dat ze illegaal waren, en dat is voor een kort geding voldoende, maar voor een bodemprocedure wordt het heel wat anders - dan is aannemelijk niet genoeg, dan moeten er bewijzen op tafel komen.

3) Er ligt een stukje jurisprudentie dat kaarten en programmers an sig niet illegaal zijn en ook niet zo beschouwd mogen worden. Daar hebben wij met zijn allen veel aan.

4) Mij valt op dat beide partijen zeer slordig zijn omgegaan met de onderbouwing van geleden schade. Er is wel met claims gesmeten, maar een hof doet niets met een niet onderbouwde claim. X had omzetberekeningen, naamschade e.d. in kaart moeten brengen, gespecificeerde kosten voor vervanging en dergelijke - had ze m.i. een leuke som op kunnen leveren. C+ had het wel over omzetschade, maar dit is ook niet inzichtelijk gemaakt - en dan is het niets waar. Van beide kanten zeer slordig!

5) Er is nergens in het vonnis iets te lezen over de aard van de illegale kaartjes, maar de technisch deskundige (overigens leuk om te weten dat ze die bij C+ hebben. Zijn technische expertise zal er wel uit bestaan dat-ie weet welke kant van de kaart boven moet als-ie in de cam gaat) had het over de kanalen CineCinema en C+16/9 die gedecodeerd werden. Ik snap dan niet zo goed wat Mindport in het proces doet, want da's immers alleen Seca.

6) De president maakt ook aannemelijk dat het voor C+ niet handig/verstandig is om individuele hobbyisten aan te pakken, met een expliciete verwijzing naar het inmiddels beruchte artikel - 'niet aannemelijk dat de wetgever het zo breed heeft bedoeld als door C+ uitgelegd'. Ik slaap weer rustig vannacht (nou ja, totdat de warming up begint dan) :)

7) Illegale kaartjes verkopen mag niet. Wel blijft nog wat onduidelijk wanneer iets illegaal is. Het is in ieder geval niet verstandig om geprogrammeerde, werkende goldcards te verkopen. Onduidelijk blijft hoe dat zit met geprogrammeerde, niet werkende goldcards (bijv. zonder werkende keys).

:cool: Mindport gaat behoorlijk nat. Ze proberen rechten te doen gelden op hun intellectuele eigendom. Ik zie niet zo goed hoe een door een hobbyist geschreven programma nu inbreuk maakt op het door hen geschreven programma van de originele smartcards, dat gaat volgens mij alleen op sourcecode-niveau op - niet op het gedrag van het programma. Mogelijk een copyright op de nano's? Kan ik me ook niet zo voorstellen. In ieder geval is er geen uitspraak over gedaan.

Leuk is overigens ook om te zien dat de rechtbank er verder niet zoveel van begrijpt. X moet vertellen waar ze de illegale kaartjes ingekocht hebben, maar ze hebben natuurlijk geen illegale kaartjes gekocht - alleen legale, lege kaartjes.

Winnaars op punten: niet X (toch wel wat aannemelijk dat ze illegaal bezig zijn geweest), niet C+ (kaarten/programmers zijn niet illegaal, blunders met bewijslast), maar wel wij: de hobbyisten.

Hou overigens allemaal wel in de gaten dat een rechter in een kort geding naar heel andere belangen kijkt dan dat in een bodemprocedure of een strafrechtzaak gebeurt. In een kort geding moet je aannemelijk maken dat, en je moet ook het spoedeisende karakter aannemelijk maken - doe je een van tweeen niet, dan verlies je. Dat zegt dan niet altijd wat over het al dan niet in je recht staan, de rechter beslist alleen dat het niet ter zake doet.

 
Hier ben ik het volledig mee eens en heb je heel duidelijk verklaart, alleen ben ik het niet geheel eens met twee punten.

======

6) De president maakt ook aannemelijk dat het voor C+ niet handig/verstandig is om individuele hobbyisten aan te pakken, met een

expliciete verwijzing naar het inmiddels beruchte artikel - 'niet aannemelijk dat de wetgever het zo breed heeft bedoeld als door C+

uitgelegd'. Ik slaap weer rustig vannacht (nou ja, totdat de warming up begint dan)

=====

Dit is de eerste. De verwijzing naar het breed uitleggen verwees zoals ik het las naar het feit dat C+ buiten geaktiveerde kaartjes, dus ook lege kaarten, programmers, blockers en alles wat er maar op lijkte als verboden zag en dat werd dus op deze wijze door de rechter betwist.

Het woord hobbyisten ben ik niet tegen gekomen, waarbij ik wel wil aangeven nog niet alles 100% gelezen te hebben.

======

7) Illegale kaartjes verkopen mag niet. Wel blijft nog wat onduidelijk wanneer iets illegaal is. Het is in ieder geval niet verstandig om

geprogrammeerde, werkende goldcards te verkopen. Onduidelijk blijft hoe dat zit met geprogrammeerde, niet werkende goldcards (bijv.

zonder werkende keys).

=======

Voor zover ik heb kunnen lezen vond de rechter dat een geaktiveerde kaart wel onder artikel 326c kon vallen vermits het daarmee mogelijk was naar de betaalprovider te kunnen kijken. Daarmee is dus ook duidelijk wat met een illegaal kaartje wordt bedoelt.

De status van niet werkende goldcards en andere kaarten (waaronder jouw voorbeeld dus ook valt) is daarbij inderdaad erg vaag gebleven, dat ben ik dus met je eens.

 
@BT: Voor zover het de aanpak van hobbyisten betreft (eigenlijk geen hobbyisten, eerder zwartkijkers, maar goed), kijk met name even naar 5.14 - hier staat inderdaad niets over te breed opvatten, maar wel iets over 'de mogelijke strafvorderlijke belangen gelet de strafbedreiging in artikel blabla..'. Ik lees dit als 'de sop is het kolen niet waard', valt hier niet onder/is niet relevant.

 
Dat C+ artikel 326c te breed heeft uitgelegd staat in punt 5.10. Dus dat is ook weer een verlies voor C+.

Er staat dus dat C+ het breed bedoelt en dat de president van mening is dat voor een dergelijk ruime interpretatie geen plaats is.:)

Zou gunstig kunnen zijn voor de boards, in besloten forums is er geen sprake van "openlijke verspreiding" omdat dit niet openbaar is of op zijn minst is het "openbare" dan twijfelachtig te noemen in het kader van beslotenheid van de topics.

Goed bewaren deze uitspraak.:)

 
wat ik interessant vind zijn de uitingen over het copyright cq auteursrecht.

Als ik een techniek gebruik waarmee ik codes binnenkrijg die ook bij een legaal abo op de kaart komen verstoot ik kennelijk niet tegen die rechten.

Als ik dus een vrijschakeling gebruik op een mosc kaart terwijl ik ook een abo hebt dan zou dat volgens deze uitspraak niets met copyright cq auteursrecht te maken hebben.

kortom deze uitspraak uitspraak zou wel eens houvast kunnen bieden bij het tegengas geven aan c+ waar het het sluiten van "onze" sites betreft.

Probleem blijft dat je een provider nodig hebt die die strijd wil voeren.

Block

 
Nix met geding tussen Canal+ en Xtra-sat te maken, maar leuk voor de database van door Canal+ verloren rechtzaken.

Daar komt íe weeer (let vooral op het feit dat volgens Canal+ de zenders C+1 en C+2 hetzelfde zouden zijn...hi hi)

-----------------------------------

ELRO-nummer: AA5905 Zaaknr: SBR 98/1830

Bron: Rechtbank Utrecht

Datum uitspraak: 8-02-2000

Soort zaak: bestuursrecht

Soort uitspraak: uitspraak

ARRONDISSEMENTSRECHTBANK TE UTRECHT

Reg. nr: SBR 98/1830

UITSPRAAK van de arrondissementsrechtbank te Utrecht, enkelvoudige kamer voor de behandeling van bestuursrechtelijke zaken, in het geding tussen:

Canal+ Nederland B.V.,

gevestigd te Hilversum,

e i s e r e s,

en

het Commissariaat voor de Media,

gevestigd te Hilversum

v e r w e e r d e r.

1. VERLOOP VAN DE PROCEDURE.

Bij besluit van 21 juli 1998 heeft verweerder de bezwaren van eiseres gericht tegen zijn besluiten van 3 maart 1998, waarbij aan eiseres met ingang van 24 maart 1998 voor een periode van vijf jaar toestemming is verleend voor het verzorgen van een abonneeprogramma voor televisie genaamd Canal+ 1 en Canal+ 2, ongegrond verklaard.

Eiseres heeft op 28 augustus 1998, met aanvulling van gronden op 4 november 1998, tegen dit besluit beroep bij deze rechtbank ingesteld.

Bij brief van 4 november 1998 heeft de griffier van de arrondissementsrechtbank te Amsterdam de door verweerder op 6 oktober 1998 aan die rechtbank gezonden, op de zaak betrekking hebbende, stukken aan deze rechtbank doen toekomen. Op 18 augustus 1999 heeft verweerder een verweerschrift met bijlagen aan de rechtbank doen toekomen.

Het geding is behandeld ter zitting van 14 januari 2000 alwaar eiseres is verschenen bij gemachtigde F.H. van den Engel, manager legal affairs van eiseres.

Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door mr G.H.L. Weesing, advocaat te Amsterdam en H. Ottenhof, werkzaam bij verweerder.

2. OVERWEGINGEN.

Bij schrijven van 11 februari 1998 heeft eiseres verweerder verzocht om verlenging van haar abonneetelevisievergunning, welke op 24 maart 1993 was toegekend aan de rechtsvoorganger van eiseres Filmnet.

Bij besluiten van 3 maart 1998 heeft verweerder eiseres twee separate toestemmingen verleend om met ingang van 24 maart 1998 gedurende een periode van vijf jaar de abonneeprogramma’s voor televisie Canal+ 1, respectievelijk Canal+ 2 te verzorgen. Bij begeleidende brief van 9 maart 1998 heeft verweerder eiseres van voornoemde besluiten kennis gegeven.

Op 16 april 1998, aangevuld op 2 juli 1998, heeft eiseres bij verweerder een bezwaarschrift ingediend, welk bezwaarschrift zich primair richt tegen de verlening van twee, in plaats van één, toestemmingen voor het verzorgen van abonneeprogramma’s. Eiseres heeft onder meer aangevoerd dat ten aanzien van Canal+ 1 en Canal+ 2 geenszins kan worden gesproken van twee afzonderlijke programma’s als bedoeld in de Mediawet. Canal+ 2 is een herhaalkanaal van Canal+ 1 waarop in beginsel alle films die op Canal+1 worden vertoond worden herhaald. Een afzonderlijk abonnement op Canal+ 2 is niet mogelijk.

Het weekprogramma (168 uur) van Canal+ 2 bevat, aldus eiseres, de volgende onderdelen die niet op Canal+ 1 te zien zijn; voetbal in het seizoen augustus - mei, 8 uur per week Spaans, Engels, Duits en Italiaans voetbal (5,4 uur per week op jaarbasis), gemiddeld 3,25 uur per week Formule 1 autoraces (2,1 uur per week op jaarbasis), in het seizoen november-juni 5 tot 8 uur per week NBA Basketbal (5,4 uur per week op jaarbasis), 9 uur per week erotische films en het programma ‘Living in America’ gedurende 2 uur per week.

In dit verband voert eiseres mede aan dat haar rechtsvoorganger Filmnet met één licentie via twee, en later drie, kanalen heeft uitgezonden

Subsidiair richt het bezwaar van eiseres zich tegen het opleggen van twee maal een volledige bijdrage voor het toezicht door verweerder als gevolg van het verstrekken van twee afzonderlijke licenties. Eiseres is van mening dat verweerder gelet op het gegeven dat beide programma’s voor het overgrote deel identiek zijn, de verschuldigde kosten zou moeten matigen in dier voege dat slechts voor een vergunning betaald zou moeten worden dan wel voor een vergunning en een gering additioneel bedrag dat evenredig is aan het programmatische verschil tussen Canal+ 1 en Canal+ 2. Meer subsidiair richt het bezwaar van eiseres zich tegen het niet te rechtvaardigen onderscheid in behandeling en de rechtsongelijkheid tussen de verzorgers van een abonneeprogramma en de commerciële omroepinstellingen, voorzover het betreft de vaststelling van de hoogte van de bijdrage ex artikel 73a van de Mediawet.

Bij het thans bestreden besluit van 21 juli 1998 heeft verweerder, na de behandeling op de hoorzitting van 2 juli 1998, de bezwaren van eiseres ongegrond verklaard. Verweerder heeft daartoe overwogen dat de programma’s Canal+ 1 en Canal+ 2 niet identiek zijn zodat er sprake is van twee afzonderlijke abonneeprogramma’s in de zin van de Mediawet waarvoor eveneens afzonderlijk toestemming is vereist. Voor zover eiseres bezwaar heeft aangetekend tegen de hoogte van de vergoeding van de kosten die verbonden zijn aan het toezicht op twee abonneeprogramma’s en in haar bezwaar tegen de rechtsongelijkheid met commerciële omroep acht verweerder eiseres niet ontvankelijk.

In beroep heeft eiseres onverkort gehandhaafd hetgeen zij bij bezwaarschrift van 16 april 1998, bij mondelinge toelichting van 2 juli 1998 en bij bezwaarschrift van 28 augustus 1998 heeft betoogd en gesteld dat het bestreden besluit wegens strijd met de wet, het willekeurverbod, het zorgvuldigheidsgebod, het motiveringsvereiste en het gelijkheidsbeginsel dient te worden vernietigd.

De rechtbank overweegt als volgt.

Ingevolge artikel 72 van de Mediawet zoals dit artikel luidde tot 14 december 1998, is het een natuurlijke of rechtspersoon slechts toegestaan een abonneeprogramma te verzorgen dat bedoeld is te worden uitgezonden door middel van een of meer zenders of draadomroepinrichtingen, indien hij daarvoor toestemming van het Commissariaat voor de Media heeft verkregen.

Ingevolge het eerste lid van artikel 73a van de Mediawet is een verzorger van een abonneeprogramma aan het Commissariaat voor de Media jaarlijks een bedrag verschuldigd ter vergoeding van de kosten die verbonden zijn aan het toezicht.

Gezien de gedingstukken en het verhandelde ter zitting van 14 januari 2000 spitst het geschil zich met name toe op de vraag of hetgeen eiseres middels haar kanalen Canal+ 1 en Canal+ 2 uitzendt, moet worden beschouwd als één dan wel als twee afzonderlijke abonneeprogramma’s en of daarvoor dientengevolge afzonderlijk toestemming is vereist als bedoeld in artikel 72 van de Mediawet. In het bijzonder is zulks van belang, gelet op het bepaalde in voornoemd artikel 73 a van de Mediawet, met betrekking tot de door eiseres verschuldigde kosten verbonden aan het toezicht.

Ingevolge artikel 1, onderdeel h van de Mediawet wordt onder abonneeprogramma verstaan een programma dat door middel van een of meer zenders of draadomroepinrichtingen gelijktijdig wordt uitgezonden naar twee of meer ontvangers, onderscheidenlijk aangeslotenen op een draadomroepinrichting, die elk een tot ontvangst van het programma strekkende overeenkomst hebben gesloten met de verzorger van het programma.

Ingevolge artikel 1, onderdeel p van de Mediawet wordt onder het verzorgen van een programma verstaan het voorbereiden, samenstellen en uitvoeren van een programma ten behoeve van binnenlandse omroep, de Wereldomroep, of van een abonneeprogramma.

Verweerder heeft ter zitting zijn standpunt nog nader toegelicht en aangegeven dat ook de samenstelling van een programma deel uitmaakt van de definitie in dit onderdeel, waarbij vereist is dat sprake is van een (nagenoeg) identiek programma.

De tijdsindeling is een belangrijk onderdeel van de samenstelling. Reeds indien sprake is van een afwijkende tijdsindeling is derhalve geen sprake meer van een nagenoeg identiek programma maar van afzonderlijke programma’s. In dit geval is de afwijking volgens verweerder echter veel groter omdat niet alleen de tijdsindeling maar ook de inhoud van de programmaonderdelen niet identiek is.

De rechtbank is niet gebleken dat verweerder met het bovenstaande een onjuiste uitleg heeft gegeven aan artikel 1, onder p, juncto artikel 72 van de Mediawet.

Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat de onderhavige door eiseres verzorgde programma’s Canal+ 1 en Canal+ 2 moeten worden beschouwd als twee afzonderlijke programma’s in de zin van de (voornoemde artikelen van de) Mediawet.

De rechtbank heeft daartoe overwogen dat de inhoud van de beide kanalen niet identiek of nagenoeg identiek is zowel qua inhoud als qua tijdsindeling en volgorde, immers op Canal+ 2 worden voetbalwedstrijden, Formule 1 autoraces, NBA Basketbal, erotische films en ‘Living in America’ vertoond, welke programmaonderdelen niet op Canal+ 1 worden uitgezonden, de beide programma’s derhalve niet gelijktijdig kunnen worden uitgezonden alsmede dat de voorbereiding en samenstelling van de programma’s verschilt.

De rechtbank kan eiseres daar waar zij zich beroept op het vertrouwensbeginsel nu haar rechtsvoorganger Filmnet middels één toestemming via meerdere kanalen uitzendingen verzorgde, niet volgen.

Verweerder heeft dienaangaande aangegeven dat de aan Filmnet in 1993 verleende toestemming beruste op een in het verleden gemaakte fout, waarvan niet kan worden verwacht dat deze dientengevolge telkenmale bij het aanvragen van een verlenging van een verstrekte toestemming dient te worden herhaald.

De rechtbank is met verweerder van oordeel dat de algemene beginselen van behoorlijk bestuur er niet aan in de weg staan dat een in het verleden gemaakte fout voor de toekomst wordt hersteld, mede nu sprake is van gewijzigde regelgeving nadien.. Voorts is het de rechtbank niet gebleken dat tijdens de looptijd van de aan Filmnet verstrekte toestemming die toestemming in verband met het aantal kanalen waarover wordt uitgezonden concreet onderwerp van bespreking met Filmnet of met eiseres is geweest in die zin dat verweerder hieromtrent een standpunt heeft ingenomen op grond waarvan eiseres het vertrouwen kon ontlenen dat zij voor het uitzenden van te onderscheiden programma’s via twee kanalen één toestemming benodigde als bedoeld in artikel 72 van de Mediawet. Van een opgewekt gerechtvaardigd vertrouwen dat rechtens dient te worden gehonoreerd kan onder deze omstandigheden naar het oordeel van de rechtbank niet worden gesproken.

Aangaande de subsidiaire beroepsgrond van eiseres die zich richt tegen het opleggen van twee maal een volledige bijdrage voor het toezicht door verweerder alsmede de meer subsidiaire grond met betrekking tot het onderscheid in behandeling en de rechtsongelijkheid tussen de verzorgers van een abonneeprogramma en de commerciële omroepinstellingen, voorzover het betreft de vaststelling van de hoogte van de bijdrage ex artikel 73a van de Mediawet, overweegt de rechtbank het volgende.

De voornoemde bezwaren van eiseres zijn door verweerder niet-ontvankelijk verklaard aangezien de besluiten van 3 maart 1998 uitsluitend strekken tot verlening van toestemming voor het verzorgen van abonneetelevisie en niet tot vaststelling van de hoogte van de kosten verbonden aan het toezicht op deze programma’s. Het gewraakte rechtsgevolg wordt, aldus verweerder, niet bij de bestreden besluiten tot stand gebracht, doch vloeit rechtstreeks voort uit de wet.

De rechtbank stelt vast dat de besluiten van 3 maart 1998 slechts de aan eiseres verleende toestemming betreffen om een abonneeprogramma te verzorgen en dat bij deze besluiten nog geen vaststelling heeft plaats gevonden van de door eiseres verschuldigde kosten in verband met het toezicht of aangaande het onderscheid dat daarmede wordt gemaakt. Nu de behandeling van het geschil primair wordt bepaald door de reikwijdte van het onderhavige besluit kunnen derhalve de voornoemde bezwaren van eiseres niet in de beoordeling worden betrokken zonder buiten de grenzen van het geschil te treden. Mitsdien heeft verweerder op goede grond de bezwaren van eiseres dienaangaande niet-ontvankelijk verklaard.

In zoverre eiseres heeft bedoeld te betogen dat verweerder in het begeleidend schrijven van 9 maart 1998 hieromtrent heeft besloten overweegt de rechtbank als volgt.

Krachtens artikel 1:3, eerste lid van de Awb wordt onder een besluit verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling.

Hieruit volgt dat die beslissing gericht moet zijn op rechtsgevolg. Van rechtsgevolg is sprake wanneer met het bestreden besluit het bestaan van zekere rechten, verplichtingen of bevoegdheden bindend worden vastgesteld.

Op grond van het tweede lid van artikel 73 a van de Mediawet, wordt de hoogte van het verschuldigd bedrag, dat de verzorger van een abonneeprogramma ingevolge het eerste lid van dit artikel aan verweerder is verschuldigd, vastgesteld bij regeling van de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, die hierbij een onderscheid maakt tussen radio- en televisieprogramma’s en voorts in ieder geval rekening houdt met de gemiddelde duur van die uitzendingen en met het aantal huishoudens in Nederland dat het programma kan ontvangen op grond van een overeenkomst als bedoeld in artikel 1, onderdeel h van de Mediawet. Ter uitvoering van deze bepaling is de ministeriële regeling van 9 juli 1992, nr MLB/J/OP-92 2130, zoals nadien gewijzigd, vastgesteld.

De vaststelling van de hoogte van de verschuldigde toezichtskosten alsmede de in de regeling opgenomen onderscheiden tariefhoogte in verband met het aantal te bedienen huishoudens voor de verzorgers van een abonneeprogramma en de commerciële omroepinstellingen, vloeit rechtstreeks uit de bepalingen van de hiervoor genoemde regeling voort.

Dit brengt naar het oordeel van de rechtbank met zich dat verweerders begeleidend schrijven van 9 maart 1998 voor zover verweerder daarin eiseres te kennen geeft dat ter vergoeding van de kosten die verbonden zijn aan het toezicht jaarlijks op grond van artikel 73a van de Mediawet een bijdrage verschuldigd is en dat eiseres jaarlijks opgave dient te doen van het aantal huishoudens in Nederland dat haar programma’s ontvangt, niet is aan te merken als een besluit in de zin van artikel 1:3 van de Awb, maar als een informatieve mededeling.

Immers, verweerders schrijven van 9 maart 1998 beoogt niet rechten, verplichtingen of bevoegdheden vast te stellen, maar geeft slechts de situatie weer zoals die door het intreden van de ingevolge artikel 72 van de Mediawet verleende toestemmingen is ontstaan. Definitieve vaststelling van de bijdrage kan immers slechts plaats vinden op grond van de door eiseres in te leveren jaarlijkse opgave van het aantal abonnee’s.

Aangezien ook overigens niet is gebleken dat het bestreden besluit niet in stand zou kunnen blijven dient het beroep ongegrond verklaard te worden. Onder deze omstandigheden ziet de rechtbank geen aanleiding om verweerder in de proceskosten te veroordelen.

Er dient dan ook als volgt te worden beslist.

3. BESLISSING.

De arrondissementsrechtbank te Utrecht,

recht doende,

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr T. Dompeling, lid van de enkelvoudige kamer, en in het openbaar uitgesproken op 8 februari 2000.

de griffier: het lid van de

enkelvoudige kamer:

mr J.J.A.G. van der Bruggen mr T. Dompeling

Afschrift verzonden op:

Tegen deze uitspraak staat, binnen zes weken na de dag van bekendmaking hiervan, voor belanghebbenden hoger beroep open bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA 's-Gravenhage.

------------------------------

Moet je nog peultjes?

Of is't genoeg juridisch vakjargon voor vandaag?

Digidirk

 
In de niewsgroep wordt de uitspraak C+/ Xtra Sat al uitvoerig becommentarieerd. Ik heb de zaak ook zelf bekeken (handig hoor zo'n scan)is inderdaad grotendeels onderuit gegaan. Wat blijft staan (maar niemand hier die dat gek vindt) is dat men *geen* geprogrammeerde kaartjes mag verkopen. Het voorhanden hebben van blanco exemplaren is niet verboden.

C+ meldt volstrekt ten onrechte in het persbericht dat Xtra Sat de namen van de bezitters van illegale kaartjes bekend moet maken. De president gaat daarop zeer expliciet in en wijst die eis ook zeer expliciet af.

Een zeperd eigenlijk, maar ik moet toegeven: zo stel ik zelf persberichten ook niet op.

 
JoostA, ik zou het vonnis dan nog maar eens lezen.

Het is wel degelijk zo dat de rechter bepaald heeft dat Xtrasat de namen van leveranciers van illegale kaarten en klanten van illegale kaarten moet vermelden.

Doch de rechter stelt hierbij ook dat dit wellicht onmogelijk zal zijn gezien de klanten van illegale kaarten normaliter contant betalen en het aldus waarschijnlijk is dat geen adresgegevens bekend zullen zijn bij Xtrasat.

Het moet dus wel van de rechter, alleen verwacht de rechter niet dat het zal gebeuren simpelweg omdat hij niet verwacht dat er gegevens aanwezig zullen zijn.

Overigens kan men daarbij adressen van leveranciers zowiezo vergeten aangezien kaarten leeg worden geleverd en er al bepaald was dat lege kaarten niet illegaal waren.

 
Sorry, je hebt gelijk, ik haalde er twee door elkaar.

Ze moeten wel opgave doen van het "aantal aan derden verstrekte illegale kaarten" maar daar staat inderdaad niet namen en adressen bij.

Bij dat andere regeltje stond dat er wel bij, maar had ik het woordje "vervaardigt" overzien.

Ik had zelf dus niet goed gelezen, je hebt volkomen gelijk.

 
Een wat objectiever bericht in Dutchmedia:

CANAL+ WINT RECHTSZAAK DEELS; BLANCO SMARTCARDS LEGAAL

Canal+ Nederland, dochter Canal Digitaal en Irdeto Access

hebben deels een rechtszaak tegen de satellietwinkel Xtra Sat gewonnen.

De rechtbank bepaalde o.a. dat Xtra Sat geen illegale kaarten mag aanbieden,

Canal+ gegevens moet overhandigen van diegenen die illegale kaarten heeft

vervaardigd, haar netto-winst van verkochte illegale smartcards moet afdragen aan

Canal+ en de betaling van de proceskosten. Tevens kan Xtra Sat niet langer

produkten van Canal+en Irdeto aanbieden. In het kort geding eiste Canal+

ook de gegevens van consumenten aan wie de smartcards verkocht zijn.

De rechtbank bepaalde dat het privacybelang prevaleert boven

het belang van Canal+, waardoor deze eis is afgewezen. Canal+ meldde

in een eigen persbericht dat 'Xtrasat met onmiddellijk ingang [..] namen en

adressen van leveranciers en afnemers van de illegale kaarten en het aantal

verkochte illegale kaarten [..] moet bekendmaken.' Volgens jurist Freek van den

Engel moet dit zo gelezen worden dat het om het aantal afnemers gaat en niet om de

gegevens van de afnemers, ondanks dat velen menen dat de melding 'bekendmaken

van afnemers' betekent dat het wel om deze gegevens zou gaan. Canal+ zegt dat

dit een persoonlijke interpretatie is. Canal+ en Irdeto eisten ook direct schadevergoeding.

Aangezien de rechter hier niet op is ingegaan, heeft Canal+ inmiddels aangegeven

in een nieuwe procedure een schadeclaim te eisen op basis van deze uitspraak.

Het is opmerkelijk dat de rechter Canal+ wees op haar rechten en plichten.

Over de in beslag genomen zaken zegt de rechter dat Canal+ 'verre over de

schreef' is gegaan, aangezien jurist Freek van den Engel zowel medewerker

is van Canal+ Nederland verantwoordelijk is geweest voor het in bewaring

houden van een beslaglegging, terwijl dit uit de invloedsfeer van betrokkenen

dient te gebeuren. Volgens de rechter is dit niet te voren aangegeven in de

procedures waardoor deze bewijslast die door Canal+-medewerker Kees Färber

is onderzocht, door de rechtbank van weinig waarde wordt geacht. De rechtbank heeft

eveneens gesteld dat blanco smartcards (onbeschreven smartcards) niet illegaal

zijn. Volgens de rechter zijn blanco smartcards niet met het doel ontworpen om

'toegang te verschaffen tot een beschermde dienst', waardoor deze als legaal

kunnen worden aangeduid. Doordat XtraSat echter smartcards aanbood die

zonder betaling gecodeerde boeketten (waaronder die van Canal+ Nederland)

kon decoderen, is de satelliethandelaar in overtreding getreden. Canal+ heeft

aangekondigd binnenkort een aantal andere zaken tegen handelaren te voeren.

In december legde de betaal-tv organisatie beslag bij het Zeeuwse MSat, waartegen

volgens woordvoerder Hans van der Veen binnenkort geprocedeerd zal worden.

MSat-directeur Jack de Booij zegt champagne te hebben gedronken op de uitspraak

omdat aangetoond is dat Canal+ zelf over de scheef is gegaan en de rechter uit heeft

gesproken dat blanco smartcards legaal zijn.

(Bron: DutchMedia)

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer



Kerstboom 1 Hosting Fun Feestdag

SPECIALE SERVICE

  » Fun op Twitter
  » Fun op Facebook
  » Image hosting
  » Internet Radio

Advertenties

Terug
Bovenaan Onderaan