- Lid sinds
- 15 aug 2002
- Berichten
- 2.324
- Waarderingsscore
- 25
- Punten
- 38
- Leeftijd
- 62
Gisteren is mijn oudste dochter met spoed in het ziekenhuis via keizersnee 1,5 maand te vroeg bevallen van haar baby.
De reden dat het met spoed moest is omdat haar placenta los liet wat resulteerde dat het kindje al voor de bevalling een hartstilstand kreeg en meteen na de bevalling moest worden gereanimeerd.
Het kindje (een zoon) heeft door de hartstilstand en vlak voor de bevalling en groot te kort aan zuurstof gehad, waardoor er totaal geen hersens activiteit zijn.
De overleving kans was daardoor maar 5 tot 10 %.
Het was gisteren wel stabiel, maar eigenlijk waren de artsen er al zeker van dat het nooit weer goed zou komen en alleen maar bergafwaarts kon gaan.
Aan het kereltje was het niet te zien, was alleen wat klein, maar lag eigenlijk al in coma.
Vandaag is de toestand zo danig achteruit gegaan doordat de bloeddruk alleen maar zakte en het kereltje niet meer op medicatie reageert.
Mijn dochter en schoonzoon hebben de zwaarste beslissing in hun leven moeten nemen en die is dat zodra hun twee er aan toe zijn en dat zal waarschijnlijk vanavond zijn, alle in leven houdende hulp word stop gezet.
namelijk zou het kereltje ergens toch door de medicatie komen en in leven blijven, dan zou hij nooit kunnen bewegen, blind zijn, nooit kunnen praten en altijd aan een voeding sonde moeten liggen en leven als een kasplantje.
Mijn dochter en schoonzoon willen dit hun mannetje niet aan doen en vandaar de beslissing de behandeling stop te zetten, zodat het kindje rustig kan inslapen.
Dit doet mij heel veel pijn van binnen, ook omdat ze het kindje met de tweede naam naar mij had genoemd.
Maar vooral omdat het mijn dochter en schoonzoon hun eerste kindje was en ik voor het eerst opa ben geworden.
Helaas is het niet altijd eerlijk en gegund om goed te gaan, maar mijn dochter is een hele sterke meid, ook al gaat er nog een hele zware tijd aankomen voor hun twee.
Ik zal even een tijdje de rust nemen dit te verwerken, maar wil dit toch even met al mijn duckvrienden delen.
En aangezien ik alleen ben, moet ik het ook ergens kwijt kunnen om het te kunnen verwerken.
Groet aan iedereen... Henk
De reden dat het met spoed moest is omdat haar placenta los liet wat resulteerde dat het kindje al voor de bevalling een hartstilstand kreeg en meteen na de bevalling moest worden gereanimeerd.
Het kindje (een zoon) heeft door de hartstilstand en vlak voor de bevalling en groot te kort aan zuurstof gehad, waardoor er totaal geen hersens activiteit zijn.
De overleving kans was daardoor maar 5 tot 10 %.
Het was gisteren wel stabiel, maar eigenlijk waren de artsen er al zeker van dat het nooit weer goed zou komen en alleen maar bergafwaarts kon gaan.
Aan het kereltje was het niet te zien, was alleen wat klein, maar lag eigenlijk al in coma.
Vandaag is de toestand zo danig achteruit gegaan doordat de bloeddruk alleen maar zakte en het kereltje niet meer op medicatie reageert.
Mijn dochter en schoonzoon hebben de zwaarste beslissing in hun leven moeten nemen en die is dat zodra hun twee er aan toe zijn en dat zal waarschijnlijk vanavond zijn, alle in leven houdende hulp word stop gezet.
namelijk zou het kereltje ergens toch door de medicatie komen en in leven blijven, dan zou hij nooit kunnen bewegen, blind zijn, nooit kunnen praten en altijd aan een voeding sonde moeten liggen en leven als een kasplantje.
Mijn dochter en schoonzoon willen dit hun mannetje niet aan doen en vandaar de beslissing de behandeling stop te zetten, zodat het kindje rustig kan inslapen.
Dit doet mij heel veel pijn van binnen, ook omdat ze het kindje met de tweede naam naar mij had genoemd.
Maar vooral omdat het mijn dochter en schoonzoon hun eerste kindje was en ik voor het eerst opa ben geworden.
Helaas is het niet altijd eerlijk en gegund om goed te gaan, maar mijn dochter is een hele sterke meid, ook al gaat er nog een hele zware tijd aankomen voor hun twee.
Ik zal even een tijdje de rust nemen dit te verwerken, maar wil dit toch even met al mijn duckvrienden delen.
En aangezien ik alleen ben, moet ik het ook ergens kwijt kunnen om het te kunnen verwerken.
Groet aan iedereen... Henk