@Blacktiger.
Aktie is inderdaad reactie.
Jouw visie komt overeen met de mijne als het gaat om de maatschappelijke ontwikkelingen in het verleden. Hoewel ik vindt dat een partner best wel mag bijverdienen, is die kinderopvang inderdaad geen goede ontwikkeling. Maar de flexibiliteit van de werkgevers/overheid om werktijden aan te passen zodat werkende vaders/moeders kinderen na school kunnen opvangen is ook niet geregeld in een CAO.
Daarnaast is er nog een nare ontwikkeling en dat is het aantal scheidingen. De vrouwelijke partner krijgt vaak de kinderen toegewezen maar zij maakt ook de grootste armoede val omdat zij geen arbeidsverleden heeft en dus direct in de bijstand terecht komt. De ontwikkeling van de kinderen in armoede blijft dan ook achter. Dus dit is best wel een ongewenste maatschappelijke ontwikkeling
Met het werken voor een uitkering (bijstandsnorm) schuilt ??n groot gevaar. De overheid gaat dit zien als een inkomstennorm waarbij straks van alle werkloze burgers verwacht gaat worden dat zij voor dat bedrag gaan werken. Terwijl de lasten alleen maar stijgen en de uitkeringen niet. Men raakt zodoende tussen het wal en het schip.
Was men vroeger misschien 1X in je leven werkloos, nu is dit toegenomen tot gemiddeld 3X. Dus een veel groter risico om je inkomsten kwijt te raken. Denk daarbij aan de afschaffing van de WW in de toekomst en we komen bij het punt dat Kilroy al aanhaalde dat werkgevers mensen uit de bijstand niet lusten. Het schip ligt dus niet meer aan de wal
Dan ga je werken voor een uitzendburo en het gemiddelde neemt alleen maar toe dat je werkloos wordt. Dat de overheid je verplicht om zulke risico's te nemen is buitengewoon verwerpelijk. Immers er bestaan inmiddels flexibele arbeidscontracten genoeg en zijn uitzendburo's niet meer nodig en dus overbodig.
De overheid is er buitengewoon goed in als er 5 van de 100 mensen in een re-integratietraject een vaste baan vinden, en dit er zo groot uit te lichten dat het traject geslaagt is en een ieder gelooft dit dan ook terwijl de praktijk toch echt anders is. Verder wordt je door de overheid enorm gevolgd in je doen en laten als je werkzaam bent in dit soort trajecten. Bijna een wijze van communistische handelen zou ik dit willen noemen.
2 voorbeeld van subsidie stromen :
1: Den-Haag betaald aan Europa (Brussel) zijn bijdrage.
Brussel betaald subsidie aan Nederland om werkervarings banen te cre?ren voor werklozen die eerder in dienst waren van de overheid werkzaam in bijvoorbeeld de groenvoorziening of stadswachten of parkeerbeheer. Hier voor zitten zo'n 100 ambtenaren te overleggen voordat dit geld terugkomt voor die banen. Die banen kunnen lijkt mij ook rechtstreeks vanuit Den-Haag betaald worden en middels een vast arbeidscontract.
2: Amsterdam heeft de structuur van de sociale voorlichtingsbureaus (sociale raadslieden) middels reorganisatie tientallen vaste banen opgeheven en ingevuld met vrijwilligers, stagaires en participatie banen. Vrijwel al deze banen worden middels Europese subsidie bekostigd en leveren geld op voor de gemeente middels extra premies.
Wat blijkt is dat er gewoon slim gebruikt gemaakt wordt van voorzieningen die gecre?rd zijn door onze ambtenaren en waarvan de werknemer de dupe is. Alles is gewoon een flinke bezuiniging en levert minder risico op voor de werkgever omdat er geen verplichtingen zijn om deze werknemers een vaste baan aan te bieden. Daarbij nog eens dat deze werknemers totaal geen rechten hebben. Staken of bezwaar maken tegen iets wat niet je functie is, is gelijk 200.- Euro korting op het inkomen. En aangezien dit ook winst oplevert doen ze dit maar al te graag.
Eind conclusie is dat werkgevers dit voorbeeld straks gaan volgen (de reactie op...) en de werknemers dus minder rechten krijgen. Pas dan valt het kwartje bij de werknemers maar is het waarschijnlijk al te laat. Dit alles om te kunnen concureren tegen sterk opkomende economie?n als China. En om geen volksopstand in Europa te cre?ren gaat het langzaam maar gestaag door.
Grt. Parabolica.
